1.3 Compassie en wij:

Compassiemomenten kunnen leerervaringen zijn in de praktijk van alle dag.

 

En toch, hoe moeilijk het soms ook is om elkaar te verstaan in de praktijk van alle dag, het is ook goed ons te realiseren, dat we allemaal ‘mensen’ zijn, een bijzondere diersoort, met dezelfde verlangens en gebreken, met dezelfde verlangens naar geborgenheid. Vrij van angst, en vol vertrouwen in de wetenschap dat je er hier mag zijn, mag zijn die je bent, met een andere taal, een andere huidskleur, met andere gelaatstrekken.

 Wetend dat het hier gaat om ontmoeting door naar elkaar te luisteren of door iets te brengen; een gebed, muziek, een optreden, een verhaal of een gedicht. En wetend dat een eerste contact soms niet altijd makkelijk is, is het toch ook weer niet zo moeilijk als het soms lijkt.

 Gewoon de ander aankijken met een groet of een gebaar, een handdruk, of een schouderklopje, of een eenvoudige opmerking maken kan al voldoende zijn. Dat, wat we hier met zijn allen inbrengen, ontmoeting, aandacht, vertrouwen, positieve weerklank, delen we ook weer meteen uit, door een gesprek, een voordracht, muzikaal optreden enz.

 Zo kunnen wij dan als we dat willen, samen een brede maatschappelijke beweging in gang zetten en voortzetten. Wie door mededogen, rechtvaardigheid en waarachtigheid ‘in liefde’ blijft geloven, dus geloven in een betere mensheid, zal zichzelf en anderen bevrijden van onrust en ongemak.

 

“LATEN WE

HET GEWOON DOEN”

LA LUCAS

Nijmegen