1.4   GEBED VOOR COMPASSIE …

 

Beste mensen, of jij nou rijk bent of arm, of je een dikke portemonnee hebt of een platte beurs, naakt zijn we voor iedereen gelijk. In de huizen van gebed, is iedereen welkom.

 Hier maken we dus met zijn allen, echt geen onderscheid tussen bluf, opschepperij, of positie in de maatschappij, geen kapsones of valse schaamte, iedereen is gelijk aan elkaar, dus geen medelijden maar ‘mededogen’ in de zin van, je bent die je bent!

 Dit gebed is een uitnodiging aan allen, gooi je valse bescheidenheid of je schaamteloze trots van je af, en kom erbij, kom gewoon naast de ander zitten, en geeft elkaar de hand. Of je nou burgemeester bent of stratemaker, of vluchteling, het geeft niet, ‘allen’ moeten we een schroom overwinnen, om even onze cirkel te openen waardoor we de ‘ander’ kunnen toelaten, binnen de intimiteit van ons eigen wereldje.

 Ja, mensen dit is een gebed, een uitnodiging aan ‘allen’ groot of klein, gehandicapt of een gouden plak winnaar, om ‘elkaar’ de hand te reiken, of een schouderklopje uit te delen, van ‘je mag er zijn’, wie of wat je ook bent, ook al spreken we elkaars taal niet.

 Laten we tegen elkaar zeggen, ik ben er voor jou, jij bent er voor mij, samen zijn we een wij, en nemen tijd voor elkaar, te beginnen met een simpele groet, of een vraag van: hoe is het met jou! Wie ben jij? En waar kom je vandaan … wat houd je bezig?

 En laten we dát vooral blijven doen, tegen elkaar zeggen; goh, wat een mooi weertje vandaag he? Want vergeet niet, hoe simpel de vraag ook is, het is een begin van contact, even elkaar in de ogen kijken, ieder is vrij, op een eigen wijze daar op te reageren.

 Compassie betekent hier, er voor elkaar zijn, in de samenleving, in dit huis van gebed, of waar je, je ook bevindt …

La Lucas