4.7 Wandelend door het Dekkerwald …

 

O ja, ik ben er weer, hier is het mooi, zo veel schoonheid aan natuurlijke pracht, dit bos geeft mij het gevoel aangekomen te zijn in het ‘wezenlijkste’ van scheppingskracht.

 De stilte hier, dat geen stilte is, maar een getuigenis vanaf ALL het oorspronkelijkste dat leven heet, die diepe intense groei, de warmte, de geur, de ruisende wind, het gevoel omgeven te zijn met ‘Orgoon’ dat voelbaar straalt van de bomen, aanwezig tussen struikgewas en dennenbomen.

 Het is het gevoel of een sfeer, als bij de éénwording met een vrouw, het compleet zijn van de beweging in ‘werkend’ leven. Het overweldigd me, ‘verlangen’ wordt hier heel luchtig bevredigd, het is van een puurheid en zuiverheid dat bij het eeuwige verlangen van een mens behoort.

 Mijn hele mens/man/zijn verzinkt in deze trillende sfeer van een verrukt/verlicht orgasme, dat sudderend door/lopend aanwezig blijft hier in mij, en in deze warme lucht.

 Geuren opsnuivend, de zon op mijn blote lijf, ‘diepzinnigheid’ voel ik in mijn ledematen. Zacht ruist de wind door de toppen van de bomen en door mijn haren, hier is sprake van heelheid, zuiverheid, Heiligheid, Heilige Grond.

 

 Als in een gebed loop ik hier rond door het groen.

 Amen