4.9 … DRENTSE VELDEN ...

 

Hier voel ik mij thuis daar waar vinken fluiten en bladeren ritselen. De zon zijn warme stralen over groene natte weiden zendt.

 Dé energie bron die alles kleurt tot gevoel in tinten van nevels en soorten lucht. Waar zware tractoren diepe zwarte sporen kerven in paden vol groeiend struikgewas.

En waar de wind langs je oren suist, daar voel ik mij thuis, waar grote vlakken aardappelvelden te prijken staan, met lange rijen bladergroen aan geboomte.

HIER TOONT GODS 'SCHEPPINSGKRACHT' ZICH IN AL ZIJN HEERLIJKHEID!

Weggedoken in bonte stoppelvelden, stroomt en slingert zich een riviertje, in het dal, als een navelstreng verzonken in Moeder Aarde.

Zacht ruisend staan er de bomen in rustig silhouet robuust en sterk bomen te zijn. Genietend ruik ik dan en hoor water-aderen-stromen, door stuwkrachten opgewekt, voeding gevend aan alles wat leeft, groeit en bloeit.

 

Wat een stilte, een stille pracht, heldere luchten .... bomen .... struiken ..... begroeide velden, zij doen ‘hoogten’ , ‘diepten’ en ‘verten’ ontstaan.

Toen ik dit alles bezag wist ik, “het paradijs” bevindt zich toch, ‘hier’ op aarde.

Taarlo Drenthe 1995.