5.b Evolutie geheugen.

EONENTHEORIE

Kort commentaar op het artikel van Freek van Leeuwen

"De geesteswetenschappelijke benadering van de eonentheorie"

 GAMMA, Jrg. 19-4-12 nr. 4 - 4 December 2012

 Gerrit Teule

 Op de uitgebreide reactie van Freek van Leeuwen op mijn reactie op zijn artikel wil ik slechts kort, in enkele punten, reageren. 

 

a.          Het mag zo zijn, dat het begrip 'eon' al een lange geschiedenis achter zich heeft met vele (gnostische) betekenissen en interpretaties, maar dat geldt ook voor begrippen als 'geest' en 'ziel'. Op zichzelf hoeft dat niet te betekenen, dat het gebruik van de term 'eon' verkeerd zou zijn, als er maar een goede omschrijving c.q. definitie bij gegeven wordt om het nieuwe gebruik te ondersteunen en de betekenis uniek te maken. Het alternatief is namelijk, dat er een volstrekt nieuw woord moet worden bedacht, zoiets als 'elektropsychisch granulaat', maar dat is ook niet erg aantrekkelijk. Dan toch maar liever een oud woord in een nieuwe betekenis.

 

b. Van Leeuwen schrijft: "Charon had deze kennis niet en maakte daardoor de vergissing de láding van het elektron aan de géést gelijk te stellen". Voor wat mij duidelijk is geworden uit Charons werk maakt Charon deze vergissing niet. De 'lading' (of inhoud) van het eon bestaat uit informatiedragende fotonen. Het gaat dus om het vasthouden van evolutie-ervaringen en kennis door de hele evolutie heen. Hier wordt dus niet de 'elektrische lading' gelijkgesteld aan de geest, maar de zich uitbreidende eonische evolutiekennis wordt als geestelijk geïnterpreteerd.

Informatie is iets geestelijks, al kan ze in onze wereld niet bestaan zonder een fysische informatiedrager. Fotonen in het eon zijn een fantastische (geestelijke) informatiedrager: eeuwig stabiel, extreme capaciteit; precies wat er nodig is voor het evolutiegeheugen.

 

c.   Onder het kopje 'Neuronen' schrijft van Leeuwen: "Maar niet de elektrónen in de hersenschors moeten worden beïnvloed, maar de werking van de neurónen….." Daar staat uiteraard tegenover, dat elke prikkeling van neuronen begint als een elektrochemische reactie en elke elektrochemische reactie begint met de beweging van een elektron. Zo simpel is het ook weer. Van Leeuwen schrijft erachteraan: "Die elektronen doen hun werk wel, daar heeft de menselijke geest verder niets te zoeken". Maar ja, dat is nou juist de eonenhypothese, die zegt dat de geest het lichaam bestuurt door in de lektronen/eonen aanwezig te zijn en vandaaruit alle neuronen en andere lichamelijke chemische reacties te sturen. Hoezo 'niets te zoeken'?

 

De rest van het stuk is een pleidooi voor mystiek. Dat Freek van Leeuwen vanuit die mystiek weinig behoefte heeft aan zoiets als de eonenhypothese lijkt mij volstrekt helder. Kennelijk ben ik dus geen echte mysticus, want ik heb er wèl behoefte aan (en misschien wel velen met mij).

 

Tegelijk is het ook zo dat de wetenschappers van de eerste categorie, de pure materialisten en mechanicisten, ook geen behoefte hebben aan zoiets als een eonenhypothese. Charon is daarom een bruggenbouwer tussen materialisme en mystiek, en dat spreekt mij aan, ook al is zijn brug misschien wat wiebelig, net zoals die nieuwe mooie loopbrug over de Theems. We zitten nog midden in deze 'geloofsstrijd'.

 

 

Jean Emile Charon (1920-1998)