Sint Jansberg Plasmolen en het Orgoon.                    

 

 

Wilde naakte stammen in een ongekend mooi stukje natuur …

 

Ik wilde de stilte langs mijn naakte lijf voelen strelen. Terwijl ik mij realiseerde dat die stilte niet in mij is, maar in het groen tegenover mij, waar ik tegenaan kijk, en aanwezig in het groen waarin ik mij bevind.

 

In de verte zie ik naakte stammen, door het vele groen omgeven, die door stilte als tot een binnenruimte wordt gevormd, af en toe wordt mijn oog getroffen door zo een open plek, als heldere ruimten van leegte, dat voor mij Orgoon betekend, en ‘Orgoon’ is voor mij, de meest oorspronkelijke werkbare levensenergie.

 

Inkijkbare stiltes, van groeigeuren dat leven is, in de natuur, het bos, hier in het Rijk van Nijmegen dat ook een stukje Duitsland is, dat aansluit op het bosgebied van het Rijkswald.

 

Open ruimtes geven een zichtbare wijdte aan dat wat met niets is ingevuld, althans terwijl het meer is dan niets, niets is, maar een begrip, om hier ‘iets’ aan te duiden, het ‘orgoon’ wat niet makkelijk te beschrijven is, zoals ik dat hier ervaar.

 

Door de veelsoortigheid in stiltes, ruimtes en groeikracht, is het vol van ‘leven’ wat niet tastbaar en zichtbaar is, voor de zintuiglijke mens die drukdoenerig bezig is. Toch is het aanwezig door een veelvuldige levensvatbaarheid, dat net als de mens door de grote creatieve ‘impuls’ miljarden jaren geleden, gewenst is en gerealiseerd wordt.

 

Echter, aan ‘dit leven’ gaat het ‘lijden’ voorbij. Zoals dit voor de ‘mens’ zo kenmerkend is, dat wij zo goed kennen in ‘ons’ leven, dat echter ook ‘natuurlijk leven’ is. Het ‘lijden’ dat onmisbaar is, om te kunnen leven. De ‘mens’ is aarde gebonden, en tegelijkertijd verlicht door de ‘geest’ van het begrijpen. Is al lang op weg naar verlichting, op weg naar zijn voltooiing, zoals de mens bedoeld is.

 

Dit beseffen, maakt het leven zin-vol, tot in einde der dagen.

 

De Kiekberg-Sint Jansberg-Kloosterberg

 

Nijmegen