Kruispunten van wegen, Kruispunten van Goud
Al wandelend zag ik in alle vroegte het zonlicht de toppen van de bomen beschijnen En van lieverlee daalde de zonnestralen al lager en lager tussen de bomen, en die zonnestralen verlichtten de paden.
De stilte voorbij
Overal fluiten de vogels door niets of niemand gestoord.
Ik wandelend
Met de zon achter mij, die mij tot schaduw verlicht dwaal ik over de paden geluiden opslurpend van de vogels die mij achtervolgen, door de wind begeleidt.
Zal ik naar Noord of zal ik naar het Westen gaan Niet de zon bepaalt mijn route nee de groene ruimtes van het bos sturen mij naar de paden die het bos in vakken verdelen
Dan plotseling een groepje klokjesbloemen in beeld die mijn ziel doen oplichten van vreugde. Bij een kruising van wegen de Heiweg en de Bosweg, realiseer ik mij dat ik verder gelopen ben dan ik dacht.
Het zweet breekt me uit hoe ver is het nog teruglopen? Ik heb geen idee , dan plotseling een goedemorgen, ik schrik me dood van een voorbijrijdende fietser.
En dan daar , een weideveldje en een bankje, en ik zit weer te schrijven onder een stralende zon en geniet van een meegebrachte groene Kiwi. De vogels dwingen mij te blijven zitten, opdat ik rustig kan luisteren naar hun gefluit in een samenhangend koor.
Anthoon Lucas