vorige pagina

 

 

“HET OCHTEND LICHT DAT ALLE DING VERLICHT”

 

Ochtend meditatie in s’Werelds liefdesveld.

 Visionaire, Spirituele, en Mystieke ‘ervaringsmomenten’ zijn dat alleen gebeurtenissen die plaats kunnen vinden in een kloosterkerk, kerk, de cel van een monnik of Mariakapel? Of kan het ook daar gebeuren waar alle ‘beginning’ der dingen begonnen is, in dat grote buitengebied dat wij ‘natuur’ noemen. Kan het je daar ook overkomen als mens die zich verbonden wil weten met het brede scala aan levende activiteit in de natuur?

 Of kunnen die ‘geestmomenten’ ook ervaren worden hier in het bos, de weiden, het struikgewas? De stilte ervaren, zittend op een bergrug genietend van wijde verten, en dan binnen-gekeerd geraken en toch alert aanwezig zijn; daar waar je vogels hoort fluiten, vinken ziet vliegen en de bladeren hoort knisperen, door levend gewroet van torren die op zoek zijn naar eetbare beweeglijkheid, of speurend naar herten of reeën die je elk moment achter een boom kan verwachten?

 Of kan het ook ervaren worden op een hoogte met uitzicht naar alle kant, over een zon beschenen vallei, waar opstijgend vocht tot ‘douw’ is ontstaan door regenbuien die zo-even het landschap besproeiden, en waarvan nu ‘spetterende tinten glinsterende waterdruppels’ van takken vallen die één voor één het papier nat maken waarop ik deze gedachten neerschrijf?

 Gelukzalige momenten zijn dit, van ‘zeker weten’ dat het juist en goed is, zoals nu, spirituele aanwezigheid ervaren, toe laten om te weten dat het ‘juist’ ook ‘hier’ aanwezig is. Die spirituele, geestkrachtige verrukkelijke frequenties, van religieuze ervaringsmomenten. Waarnemingsmomenten, waarin groei, voortgang en ontwikkeling te bespeuren valt door versterving.

Accepteren eigen levenslot ...

 En aanvaarding van nieuwe levens kansen beleven, en deze bezien vanuit een altijddurend optimistisch accepteren van je eigen levenslot. Ja, ook hier op dit plateau achter het kerkhof “Heiderust” ben ik volledig aanwezig als mens, als minnaar van die Grote scheppende presentie, van Goddelijke oorsprong, van ‘die’ wereldomvattende creatie in miljarden groeisels van schoonheid aan ons tentoongesteld.

 Daar hoef ik geen monnik of kerkvader uit de eerste eeuwen van het Christendom voor te zijn om te constateren dat het ‘leven’ de ‘liefde’ en de ‘minne’ zichtbaar is in de vele gradaties van groei, ontwikkeling en voortgang. Dat je altijd kunt voelen, tasten, en proeven, overal waar het hoorbaar en zichtbaar is als je, je er maar voor open stelt.

 Dat het ‘goed’ is je op tijd los te maken van de drukte van het leven van alle dag, van het maatschappelijke verkeer. Dat het goed is regelmatig te ‘vertoeven’ op die plekken waar je ‘Gods scheppende Geest’ als ‘zichtbare uitingsvormen’ van aardse werkelijkheid in alle puurheid kan tegen komen.

 En dat het evenzo vrolijk en ‘goed’ is om dan weer terug te keren en deel te nemen aan de maatschappij waarin wij leven. Bidden en Godsbesef, kan je op vele momenten van de dag doen en tijdens vieringen in de kerk. Maar dat kan ook door ervoor te kiezen, naar het bos te gaan en hetzelfde in de natuur te ervaren.

 

Mediteren in het bos …

Zittend op een krukje in een kring met anderen, op een mooi plekje in een stadspark of het bos, dat lijkt mij een goede manier van “samen biddend in stilte” de ‘natuur’ beleven in de vorm van contemplatief en stiltemomenten, vreugde in saamhorigheid te vieren buiten in de natuur.

 Anthoon Lucas - Tmeegvds.

Herikhuizen - Beekhuizen

 2009-07-09