LIJDENSWEGEN de 14 staties

Dit schrijven gaat over de lijdende, en de strijdende mens.

De ‘mens’ wordt geoordeeld, veroordeeld en de zwaarste straffen toebedacht, schuldig of onschuldig maakt niet uit, je kan ook gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats aanwezig zijn! Die intense, meedogenloze, dwangmatige, eisende en genadeloze veroordelingszucht, brengt mensen er toe, andere mensen te minachten, te vernederen, te kwellen, of ter dood te brengen. Dit gebeurde ‘toen’ en het gebeurde nog 2000 jaar lang, tot aan de dag van vandaag.

Het lijkt erop dat al die jaren, de ‘mens’ heeft zitten slapen. Rusteloos bezig met zijn of haar eigen hachje. Al eeuwenlang wordt die mens geknecht, gedomineerd, gebonden, geslagen, door zijn soortgenoten, en iedere keer weer laat die mens het gebeuren, dat zijn medemens wordt beledigd, geknecht, geslagen, ‘zij de mens’ laat het toe, dat ‘rechtvaardigheid’ enkel toegepast wordt als het zijn eigenbelang ten goede komt. Stromen bloed wordt vergoten, tranen wordt in machteloze woede ingehouden, lichamen worden bond en blauw geslagen, terwijl hele naties met stomheid geslagen moeten toekijken, via de media. Over grenzen heen worden ons de beelden voorgeschoteld, en dan om erger te voorkomen, mag er geen tegenactie ondernomen worden, zoals Christus ons heeft voorgehouden, want; anders breekt de hel los.

Wordt geen actie ondernomen, omdat Christus ons heeft gepredikt, de andere wang ook toe te keren, het kwaad niet met kwaad te vergelden, of omdat we te lui, traag of onverschillig zijn. En toch wordt door wereldleiders met afschuw uitgesproken, dat dit kwaad niet getolereerd mag worden en ten strengste afgekeurd. Hebben wij Christus dan verkeerd begrepen, toen Hij zich vrijwillig naar de slachtbank liet leiden? En ‘Hij’ die schreeuwende meute over zich heen kreeg, die scandeerden, weg met Hem, aan het kruis met Hem!

Christus nam, nadat Hij de vernederende gebeurtenis van Zijn gevangenneming, en de bijbehorende martelingen en stokslagen heeft ondergaan, het zware kruis op, om de vernederende gang naar de berg Golgotha op te gaan. Net zoals Christus, hebben vele mensen zulke beulsvernederingen moeten ondergaan.

Oh “Universele Liefdes Werkelijkheid”, laten wij; mensen van alle volken en talen, de handen in elkaar slaan, opdat wij zullen gaan doen, wat van ons verwacht kan worden.

De gedachte dat dit lijden van ‘mensheid’ door de ‘mens’ nog eeuwen zal doorgaan, doet mij huiveren van schaamte. Schaamte van een zondelast die zwaar op de schouders van ‘alle’ mensen ligt en door allen meer of minder gedragen wordt.

Die schuldenlast, waarvoor Christus gestorven is, kent geen rust, rusteloos gaan wij mensen door met het in stand houden van onrecht, onrechtvaardig gewin en heerszucht, door het brutaal toe/eigenen van eigendomsrecht, ten voordele van het eigen persoonlijke bezit, en welvaart, met een dwingende macht over hen die niets of minder hebben. Macht over anderen dat ‘hen’ schade toebrengt, of die hen ten onrechte op de knieën dwingt, of tot de bedelstaf brengt.

Laten wij naar het voorbeeld van Christus, elkààrs lasten verlichten in plaats van de ander zijn of haar last te verzwaren. Opdat de lijdende en strijdende mens, moge meeprofiteren van de zegevierende opgang die mensheid, in rechtvaardigheid, mededogen, en in gemeenschapszin zal kunnen bereiken. Het zijn ‘velen’ die nu nog niet kunnen inzien, dat ‘zij’ medeverantwoordelijk zijn, aan de gewelddadigheden, dat ‘mensheid’ overkomt, dat de onrechtvaardige verdeling van de goederen der aarde, van welzijn en welvaart, niet langer getolereerd en geaccepteerd kan worden.

Gisteren gebeurde het in de wereld van toen, heden in de wereld van het nu, en morgen gebeurd het in de wereld van de toekomst! Als … wij vandaag niet beginnen met elkaar de vraag te stellen, hoe kan het anders?

Als ieder mens, zijn eigen ‘persoonlijke verantwoording’ neemt, die hij bij geboorte heeft meegekregen, dan is de “kruisweg van Christus” niet voor niets geweest.

De hierna volgende verhalen kunnen worden voorgelezen tijdens het lopen langs de 14 staties die het lijdensverhaal van Christus uitbeelden in Kerken, op Kerkhoven en Begraafplaatsen.