Geloof Hoop Liefde

Christus geboorte op een eigentijdse wijze een plaats geven …

Hij, is als een roepstem, die uit het leven tot ons gekomen is …

Op zondag 30 december in Cello, werd mij vanuit de zondagsviering de vraag gesteld; kan je op een eigentijdse wijze de geboorte van Christus vertalen? Omdat ik me al een tijdlang bezig hou met de vraag, wat kan het christendom nog voor mensheid betekenen? Is het voor mij mogelijk daar een uitleg aan te geven. Het werd mij steeds duidelijker, hoe wij daar mee kunnen omgaan, met die wonderbaarlijke geboorte. Hoe wij het verhaal van Christus levendig kunnen houden.

Het is voorstelbaar dat in de tijd van Christus geboorte, de ‘evolutie van de menselijke ontwikkeling’ een zeker hoogtepunt had bereikt. Ook van die tijd, kun je spreken van een zekere tijdgeest! En in die tijd is Christus opgestaan, naar buiten getreden en werd hij voor mensen waarneembaar, herkenbaar, zichtbaar, zoals wij Hem uit de evangelie verhalen kennen. Herkenbaar in de menselijke geschiedenis, voor ons zichtbaar, zoals de Homo-Sapiens zich toen vanuit een tijdsmoment hebben ontwikkeld tot menselijk wezen.

Het is voorstelbaar dat er in de tijd van Christus een esoterische beweging was ontstaan, die bestond uit mensen met een vergevorderde mate van goddelijk spiritueel en eigentijds besef, die de fysieke raakbaarheid oversteeg. De geboorte van Christus, kan je dan zien als een enorme impuls van menselijke denkende energie, zichtbaar wordend in de gebeurtenissen die rond Christus afspeelden. Als het ware een uitbarstende bron van reflexief vermogen en cognitieve evolutie, gebaseerd op kennis en wijsheid, vanuit een eeuwenlange ontwikkeling in taal, geschrift en filosofische redenering.

Ik kan me dan voorstellen dat Christus als een ‘wijs mens’ is opgestaan vanuit een cognitieve evolutie, en dat ‘zijn’ geboortemoment een getuigenis was van een hoogtepunt uit de evolutionaire geschiedenis van de mensheid, zichtbaar geworden, zichzelf manifesterend vanuit een scheppende aanwezige energie, dat niet alleen goddelijk, maar ook menselijk was. Hij, of dat wat hij vertegenwoordigde, heeft de mensheid een ‘schwung’ in de goede richting gegeven. Als persoon heeft hij zich boven de massa verheven door daadkracht en intellectuele vaardigheid. En ook middels spirituele en magische kracht, heeft hij mensen tot genezing kunnen brengen.

Het is voorstelbaar dat in Christus zichtbaar werd; een heiligend of helend vermogen, dat, wat tot dan toe door mensen onmogelijk werd geacht, een mate van vormende liefdesrealiteit en helingskracht. Mede daardoor is hij voor ons ‘navolgenswaardig’ geworden.

Daarnaast zijn in de tijd, na hem, eveneens vele anderen tot een gelijksoortige daadkrachtige inzichtelijkheid gekomen op filosofisch, wetenschappelijk, moreel en menswaardig gebied. Zij zijn voorbeelden van technisch en psychologisch vernuft gebleken. Ik noem enkele grote denkers als; Marie Curie, Einstein, Galileo Galilei, K. G. Durckheim, C.J. Jung, Teilhard de Chardin, Mozart, Beethoven, Gandhi, Nelson Mandela. Mannen en vrouwen die de wereld een ander aanzien hebben gegeven.

Zo ook is Christus voor mij een navolgenswaardig fenomeen gebleven, een genezer, iemand die mensen tot goede dingen aanzet. Anders dan bij de bovengenoemde denkers, is Christus voor mij de Meester, de Leraar in menselijkheid, ons ten voorbeeld in liefdes werkelijkheid en mededogen.

Wij mensen van onze tijd, delen de erfenis van het christendom, dat is te bezien als een nalatenschap waarin we de keuze hebben dingen weg te laten en dingen te behouden. We leven wederom in een tijdsmoment van grote explosieve expansie. Niet alleen de menselijke soort als menselijk wezen staat op het spel, maar ook het milieu, de dieren en de natuur.

Zo ook maakt het christus verhaal een blijvend deel uit van een wereld in beweging, die van ‘wording’.

Het Christusverhaal, Christus geboorte, Zijn dood en verrijzenis, kunnen voor ons van blijvende betekenis zijn, in de zin van zijn verhaal serieus blijven nemen. Waarin we gehoor, en weerklank kunnen geven aan de woorden die hij ons heeft nagelaten. ‘Zijn’ raadgevingen hebben in onze ‘geloofscultuur’ een vaste plek gekregen, wij kunnen ons blijvend door hem laten inspireren door geloof, daadkracht en ons liefdesvermogen.

Dat kunnen wij blijven delen met onze naasten, buren, stadsgenoten en geloofsgenoten.