Ora et Labora et Amor

Dat zijn twee geestelijke ervaringen van ‘liefdes polariteit’, in verband met; geloof, leven en liefdeservaring. Het eerste; liefde in de mystiek(het mysterieuze), kennen we als een ‘goddelijke gegevenheid’. En daar ligt het ‘krachtveld’ in de mystiek, het mysterieuze in het goddelijk geheimvolle, dat verborgen in al het levende aanwezig is.

In het tweede begrip in deze polariteit (mystiek in de liefde), ligt het ‘krachtveld’ in de liefdeservaringen van organische wezens op aarde, zoals in het liefdespaar, die elkaar in liefdesverlangen tegemoet treden. Het mysterieuze in onze ‘ervaarbare bestaanswerkelijkheid’, van menselijke en dierlijke liefdes ervaringen, is dan ook ontstaan van den beginnen af. Vanuit de beginselen, waaruit het ‘leven’ op aarde is voortgekomen, dat door evolutionaire tijdperken heen ontwikkeld is geworden.

‘Mystiek’; kan je ook zien als een op bijzondere wijze ‘hoogverheven’ ideaal van godsverering in de spiritualiteit. ‘Liefde’; is anderzijds, een ‘directe’ beleving van een ‘herkenbare’ werkelijkheid, ontstaan vanaf het begin der tijden. Dat, vanuit ‘all’ het oorspronkelijke leven voortkomt, en een uitstraling heeft gekregen, dat direct herkenbaar is door mens en dier. Zoals de schoonheid, de uitstraling, en de intensiteit die planten, dieren en menselijke wezens, kunnen hebben op elkaar. Zoals een bloem in bloei, en een mensenkind in de puurheid van zijn of haar onschuld.

En dat is wat het krachtveld van de ‘mystiek in de ‘liefde’ zo herkenbaar maakt. Door de ‘mystiek’ wordt liefde, de meest waardevolle levensenergie, de meest universele, waardevolle, mysterieuze energie der kosmische energieën. … En is voor ons herkenbaar in de sfeer van een totale overgave in belangeloze liefdes/wederkerigheid; dat overgaat van de een naar de ander, direct aanwezig en werkbaar tussen mensen.

De meest oorzakelijke ‘oorspronkelijke’ ‘meetbare’ aanwezigheid van liefdesbeweging in de geschapen wereld, is die van de zon. Als er geen zon was, was er ook geen groeiend leven, ook al waren er de meest elementaire vormen van leven wel aanwezig. Zoals de zon op aarde het leven heeft opgewekt, zo veroorzaakt zij ook een doorgaande beweging in de energieke levenskracht. Dat nieuwe vormen van leven, door groei en vermenigvuldiging, actieve levens energie, voortbrengt.

De ‘universaliteit van schoonheid en de liefdeskunst’. De ‘mystiek in de liefde’, dat geheimenisvolle mysterieuze volume dat onzichtbaar en toch meetbaar is, en velen God zijn gaan noemen. Is als een geestelijke herkenbare werkelijkheid, werkzaam in al het leven aanwezig. Als vanuit een oneindigheid meetbaar, is herkenbaar in al het leven, ook als natuurlijke schoonheid. Dát is wat ik het ‘Universele Liefdes Werkveld’ ben gaan noemen. …

Dat we al eeuwen lang kennen als; ‘de liefde Gods’, en in feite hebben we het dan over een ‘Universele Liefdes Werkelijkheid’, dat zich via het leven, van organisme tot organisme, over de gehele aarde heeft verspreid.

“Die Universele Liefdes Werkelijkheid” is vanuit de meest oorspronkelijkste tijdsgeest, toen ons denken begon, vanuit een zekere ontwikkelingstijd ontstaan, en is voor ons zichtbaar en herkenbaar geworden. ‘Is als een heiligend en genezend fenomeen weldadig werkzaam in onze ervaringswereld’.

Het mystieke, (het mysterieuze) is uiteindelijk in het menselijk bewustzijn doorgedrongen, en werd ervaarbaar door oefening en vaardigheid in de liefdeservaring. Dat goddelijke liefdeskenmerk, is door ´mensen´ zichtbaar geworden, vanuit een zekere vaardigheid in de liefdeskunst. (dat echter voor de meeste van ons nog aangeleerd moet worden). Is vanuit een zekere tijdsmoment ons onder de aandacht gebracht, door de komst van Geestelijke Leiders als; Abraham, Christus, Maria Magdalena, Mohammed, Gandhi, Teresa van Avila, Teilhard de Chardin e.a.

Dan hebben we het over een ´Universele Liefdes Werkelijkheid´, dat zichtbaar door haar uitstraling en schoonheid, in wederkerigheid en overdraagbaarheid, door ons herkenbaar is geworden. Wij hoeven haar alleen maar te behoeden, te beschermen, en door te geven, en er ruimte voor te maken, in onze harten.

Dóór haar ‘wisselbaarheid’, een kenmerk van belangeloze wederzijdsheid; kunnen wij klankborden van liefde worden. Door ons steeds weer opnieuw te richten naar elkaar, in een wederzijdse lotsverbondenheid, ondanks de ups en downs van het leven in de wereld van vandaag.

“‘Liefde’ is wijsheid, is lankmoedig en goedertieren, en is niet afgunstig. Handelt niet onrechtvaardig, is niet verwaand of eerzuchtig, en is het kwaad niet indachtig. ‘Liefde’ verblijdt zich over waarheid, en verdraagt alles wat ten goede komt aan liefde”.

Dat is wat toekomst van ons vraagt, dat we ‘elkaar universele liefde leren’, in de praktijd van alle dag, thuis, op straat, op het werk. Niet alleen in de beschutting en de veilige geborgenheid van het ‘paar’, maar ook in de openheid en de ontmoeting met de ander, de vreemdeling, en de stadsgenoot.