De dans van de bruiden nader uitgelegd.

Heb de liefde lief.

Ieder mens is bij geboorte begenadigd met liefdesvermogen. Het is natuurlijk niet zo dat ieder mens onder een gelukkig gesternte geboren word, of dat bij iedere bevruchting daar een hoogstaand liefdes spel aan vooraf is gegaan. Toch ben ik van mening dat iedere geboorte van een mensenkind dat verwezenlijkt wordt, hij/zij liefdesvermogen meekrijgt net zoals het, het vermogen tot leven ontvangt.

 

Mijn ervaring en mijn geloof in het ontvangen van een ‘vonk van leven’ maakt dat ik mij bewust ben van zielenroerselen in het menselijk lichaam. Bij de geboorten van mijn kinderen heb ik iets dergelijk ervaren, mijn jongste kind is tussen liefde en smart geboren, een passionele liefdesverhouding die niet lang mocht duren, maar mij wel de zekerheid heeft gegeven van het bestaan van een liefdesvonk. Vonk van leven zou het moment van intreden kunnen zijn, wanneer een nog ongeboren vrucht zelfstandig tot leven komt, en binnen de geloofstraditie ziel wordt genoemd.

 

Met de dans van de bruiden worden de mensen bedoeld die bewust zijn geworden van hun relatie met God. Een gelovig christen is niet altijd in gebed met God, afhankelijk van zijn levensritme en zijn vermogen in gesprek te zijn met Christus of onze schepper, is de mens voortdurend in beweging dichterbij of verder weg van zijn relatie met God. Christus de bruidegom leidt de dans, Hij stuurt mij als ik van hem hoor, dat kan in gebed zijn, tijdens een lezing, door de liturgie en als gevolg van de keuze me te verdiepen in christologie,

met de vraag wat betekent de boodschap van Christus voor mij en wat kan ik betekenen voor het christendom?

 

Het is de liefde de wederzijdse liefde, die van ziel tot ziel gaat, de ‘dans van de bruiden’ is een ode aan het liefdesvermogen van de mens, zoals een baby ons raakt door zijn pure ontwapende onschuld, zo kunnen ook wij als volwassenen, liefde ontvangen en liefde geven, in beginsel is liefde aan mensen bij geboorte meegegeven. In vertrouwen ontmoet ik mensen, en stel me open voor hen op, door elkaar te ontmoeten in gesprek of een gezamenlijk interesse gebied ben ik in staat bron te zijn en door te geven wat ik ontvang.

 

Met de eeuwigdurende dans wordt bedoeld dat mensen al eeuwenlang op zoek zijn naar het ware Godsgeloof, mensen sluiten zich aan bij kerken, of geloofsgemeenschappen, of als ze het daar niet vinden bij alternatieve groeperingen. Als een zichtbare, hoorbare, tastbare realiteit waar iedereen aan mee kan doen.

 

Het “Ja ik wil, wij zijn er voor jou, en jij voor ons” betekent voor mij dat God (of DatWatGodIs) de eeuwige aanwezige is, niet een straffende God, maar een God die verantwoordelijk is voor de geschapen oorspronkelijke werkelijkheid. God straft ons niet, doch wij worden gestraft door de realiteit van nu die wij zelf veroorzaken of veroorzaakt hebben.

Tmeegvds

 

Anthoon

 Dieren