Terug naar motivatie schrijven: Kruisgang van de mens in de 21ste eeuw.

Graag een korte reactie op dit verhaal naar: a.budel1@chello.nl

 

De Kruisweg van Christus 2021 jaar geleden.

En de Kruisgang van Mensheid tot heden…

 

(1^ste stem)

1ste statie ‘De mens’ wordt ter dood veroordeeld 

 Oefeningen om tot bezinning te komen.

Oefening tot bezinning op het lijden van mensen, door mensen aangedaan, beleefd en veroorzaakt. Om tot geestelijke bezinning te komen, betreffende het ontstaan en voortbestaan van kwellingen door mensen teweeg gebracht. Overpeinzingen ten bate van het menselijke leven. Dat zij ‘de mensen’ verantwoording willen afleggen, over wat zij hebben gedaan en of juist ‘niet’ hebben gedaan. Dat is de zin van het volgen van ‘dit’ lijden’s verhaal.

(2^de stem)

‘De mens’ werd hier belasterd en veroordeeld. Zo bestraffen wij elkaar. Zij die niet willen weten of zien wat er onder hen gebeurd kijken een andere kant op. Titus Brandsma zij het zo, bij de 1^de statie, geen smart is gelijk aan hen die gefolterd sterven. Al eeuwen lang worden mensen stukgeslagen. Ontkleed, vernederd en van iedere menselijkheid ontdaan door mensen die anders denken. Van menselijke waardigheid ontdaan trekken zij aan onze ogen voorbij. Dan ontstaat er een zwijgend weten, en daarin willen wij niet onderkennen, dat ook wij schuldig zijn door dat zwijgen, en het laten inslapen van ons geweten.

Het verraad van mensen door de eeuwen heen bedreven, nam allerlei vormen aan, beulen met grote handen in beulskleren, of burgers in een net pak met stropdas, vertegenwoordigen het verraad van de schijnheiligen. Terwijl steden worden gebombardeerd worden onschuldige mensen onthoofd of opgehangen, kijkt de rest van de wereld machteloos toe. Ooh, hoe lang moeten wij dit geweld nog aanschouwen?

(3^de stem)

Martin Niemöller 1945  De zwijgende stem:

  Toen de nazi's de communisten arresteerden heb ik gezwegen;
     ik was immers geen communist.
  Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten heb ik gezwegen;
     ik was immers geen sociaaldemocraat.
  Toen ze de syndicalisten kwamen halen heb ik gezwegen;
     ik was immers geen syndicalist.
  Toen ze de Joden opsloten heb ik gezwegen;
     ik was immers geen Jood.
  Toen ze de katholieken arresteerden heb ik gezwegen;
     ik was immers geen katholiek.
  Toen ze mij kwamen halen
     ...was er niemand meer die nog kon protesteren.

We gaan door naar de tweede statie …
 

2de Statie   ‘De mens’ neemt het kruis op zijn schouders 

1^ste stem:

Oefening tot bezinning op het lijden van alle mensen, en ‘de mens’ zelf.

Bezinning op ootmoedelijkheid en zachtheid in mensen die zich door ‘liefde’ laten leiden. Altijd zijn er mensen die zich niet op het verkeerde spoor laten zetten door valse gerechtigheid, vernederingen en beschuldigingen van daden die zij niet hebben begaan. Zij zijn in staat om die valse schuldenlast geduldig te dragen.

2de stem

‘De mens’ wordt ons hier ten voorbeeld gesteld, ondanks de valselijke beschuldigingen die hem zijn aangedaan, besloot hij niet te verzaken aan zijn roeping, die hij voor zich had aangenomen.

Heden is het triest te moeten constateren dat het geloof in een Almachtige God, in 2000 jaar er niet in geslaagd is, de wereld te bevrijden van disharmonie en gewelddadige activiteit. Het Christendom heeft het woord van Christus verkeerd begrepen, en heeft het niet waar kunnen maken.

‘Mensheid’ neemt steeds weer opnieuw het kruis op haar schouders, niet bij machte aan de wereld een gunstige wending te geven. Hebben wij te lang gewacht op een wonderbare Goddelijke Manifestatie van hogerhand? Is mensheid te lang blijven geloven dat die goddelijke voorzienigheid het voor ons zou regelen?

Machteloos en moe van het bloed en de folteringen, de misleidingen van allerlei slag, die het geweld niet konden indammen. Zijn massa’s mensen tegenwoordig langs de kant van de weg gaan staan en staan alleen maar blijvend toe te kijken. Daarna ‘berusten zij’ met afgewende hoofden steeds meer in naderend onheil.

3de stem

Lofzang 22:

“HET WORDT VOLBRACHT”

OH, “UNIVERSELE LIEFDES MACHT”

WEES AANWEZIG IN ONS

OPDAT WIJ ‘ONSZELF’ EN ELKAAR

ZULLEN KUNNEN BEVRIJDEN

VAN DE ONRUST

DIE ONS AL EEUWEN LANG

BELEMMERT ER VOOR ‘ELKAAR’ TE ZIJN

Laten wij ‘elkaar’ aansporen:

-     Dat wij bevrijd mogen worden van zelfvernietiging, dat wij elkaar mogen bevrijden van knellende banden die ons benauwen.

-     Dat wij in ontzag door de eeuwig/durende geboorte van Liefdeswerkelijkheid ‘handelingsvaardig’ mogen worden, de schepping, die ooit is begonnen, te mogen helpen volwaardig en in heelheid tot voltooiing te brengen.

-     Ons knielen is van een gebrokenheid. Vol angst van de verwarring door de slagen die wij elkaar toebrengen

-     Dat wij gered mogen worden door de ‘liefdesverwachtingen’ die wij ‘terecht’ naar elkaar uitspreken.

-     Dat ‘liefde’ ons moge redden. Vanaf onze geboorte is zij ons toegekend.

-    

‘HET WORDT VOLBRACHT’ IS ALS EEN ZANGSTUK

ALS EEN LIEFDESLIED VAN ‘MENSHEID’

DAT HET MAG GAAN

VAN GENERATIE OP GENERATIE

DAT HET ALS ZAAD VERMENIGVULDIGD MAG WORDEN

TOTDAT ‘VREDE’ ZICH OVER DE GEHELE AARDE

HEEFT UITGEDIJD.

 

We gaan door naar de 3de statie

 

3de Statie Eerste val, van ‘mensheid’ in wording 

1ste stem

Oefening ter overpeinzing op de val van mensheid.

 Over de geestelijke lessen van leraren, genezers, voorgangers, en meesters in de liefdeskunst, met een goddelijke daadkracht, zijn zij mens onder de mensen. Zij worden zo vaak onder druk gezet dat zij neervallen en even niet verder kunnen (1ste val). De last die een volk hen dwingend op hun schouders leggen, maakt dat zij vaak niet verder kunnen.

 Omstanders kijken bij calamiteiten zwijgend naar wat gebeurd. Beulen dwingen hier de man Gods weer overeind te komen, omdat ze niet willen dat zijn ophanging uitgesteld wordt.

 Wij, realiseren ons, dat mensen eeuwenlang ‘hun’ kruis moeten dragen, misschien wel zwaarder, omdat het voor velen om een procesgang van jaren ging of gaat. Ondanks 2000 jaren christendom heeft het mensdom maar weinig vooruitgang geboekt in vrede en vredelievendheid.

Ook in de maatschappijen van vandaag heersen er machten en krachten, waarin ieder haar deel verantwoording in zich meedraagt. Ieder van ons handelt en wandelt in onze maatschappij en vormt een onderdeeltje van het grote-radarwerk dat die maatschappij is. Het ‘heilige’ in het biologisch natuurlijke scheppingswonder dat mens heet, staat ook nu op het spel, door ziekte, overdadigheid en respectloosheid.

Laat ieder van ons doorgaan met kritisch kijken naar hoe ‘bepalend’ onze handel en wandel is voor een samenleving van vandaag de dag, daar zijn wij voortdurend zelf getuige van.

2de stem

17 miljoen inwoners telt ons landje, allemaal zijn het burgers die mede verantwoordelijk zijn en bepalen hoe de overheid, die uit hen voortkomt, besluiten neemt van overheidswege. De psychologische waarde van ‘Christus’ leer is daartegenover van alle tijden, ‘deze’ waarheid is in ons leven nog steeds van kracht, en daarin kunnen wij ‘hem’ als voorbeeld nemen. Laten wij getuigen en voorbeelden zijn, betreffende de ‘goedheid’ van de mens, in het individu, ondanks het ‘vallen en opstaan’ van wijze mannen en vrouwen, zoals dit dagelijks gebeurd.

 Laten wij ons gebed richten tot elkaar, en getuige zijn van het kwaad dat geworteld ligt in de handelsmaatschappijen waaraan wij deelnemen in ons land. Als evenzovele burgers zijn wij verantwoordelijk voor hoe en verder, in verband met besluiten die worden genomen door de overheid.

 Laten we daarin tot bezinning komen, opdat het helder wordt waar de voetangels zich bevinden. En beseffen dat de bron van alle kwaad door onze hebzucht en winzucht in combinatie met persoonlijk belang, in meer of mindere mate in ieder van ons aanwezig en oorzakelijk verbonden is.

 3de stem

De weg volgen:

 Ik weet niet wie of wat de vraag stelde. Ik weet niet wanneer die vraag gesteld werd. Ik herinner me niet wat ik antwoordde.

Maar eens zei ik ja, tegen iets of iemand. Vanaf dat moment heb ik de zekerheid dat het leven zinvol is te leven, én dat mijn leven zinvol is in onderwerping aan dat leven, en dat het een doel heeft.

 

Jouw weg zul je moeten volgen, geluk zul je vergeten. De kelk zul je ledigen en smart zul je verbergen. Het antwoord dat je wordt gegeven ligt aan het einde.

 

DAG HAMMARSKJOLD

 

We gaan door naar de 4de statie

  

4de Statie ‘De mens’ ontmoet in gevangenschap zijn verwanten … 

1ste stem

Een overpeinzing op smart en verdriet en de zin van het leven.

 

Een Moeder die getuige is van hoe haar zoon wordt vernederd, van zijn kleed ontdaan, wordt geslagen, gemarteld en tot in het diepst van zijn wezen onzichtbaar wordt gemaakt.

 

Alle ‘goede wil’ op aarde wordt hier op zo’n manier te ‘kijk’ gezet, van tafel geveegd. Het kwaad triomfeert op alle fronten.

Mensen worden door verwensingen of gewelddadige geselingen, bespot tot op het bot. En als de massa roept ‘kruisig’ hem, is er geen kruit meer tegen gewassen en is er zelfs geen gerechtigheid meer mogelijk. En zoals het bij terechtstellingen gaat, zijn familie en verwanten er getuige van. Ook de Moeder van ‘een wijs mens’ stond langs de kant, en moest aanzien wat blinde haat teweeg brengt. Zulk een smart doet de stem verstommen.

 

Hier is een gepaste aantekening van belang. Deze statie doet me denken aan de ‘dwaze Moeders van Chili en Argentinië, in de jaren 1970-80 van de vorige eeuw, werden mensen van de straat geplukt, door valse beschuldigingen of vermeende activiteit, en er was geen verdediging meer mogelijk. Zij riepen om gerechtigheid omdat hun kinderen verdwenen waren, verdwenen waren achter onbekende tralies, in kelders en verzwegen martel huizen. En protesteren opnieuw tot aan de dag van vandaag.

2de stem

Maria, de Moeder van Christus stond ook aan de zijkant van ‘zijn’ lijdensweg. Maria sprak geen woord met hem, haar smart was te groot, zij kon het wel uitschreeuwen van verdriet, de schreeuw stond haar aan de lippen. Christus sprak ook niet want zij begrepen beiden wat er gebeurde en waarom het gebeuren moest. De man Gods deed zijn best om niet om te vallen, maar hun blikken kruisten elkaar, die van Moeder en Zoon.`

 

Voor mij is het duidelijk dat Christus in zijn tijd een ‘soort van’ wonderkind was. Iemand die op ‘zijn’ tijd, op ‘zijn’ moment en op ‘zijn’ plaats, als het ware een bron van geestelijke, psychologische wijsheid bezat, voorkennis had, die mensen van zijn generatie nog niet hadden.

 

Vanuit een esoterische beweging ontstaan.

 Het is voorstelbaar dat in de tijd van Christus geboorte, de ‘evolutie van de menselijke ontwikkeling’ een zeker hoogtepunt had bereikt. Ook van die tijd, kun je spreken van een zekere tijdgeest! En in die tijd is Christus opgestaan, naar buiten getreden en werd hij voor mensen waarneembaar, herkenbaar, zichtbaar, zoals wij Hem uit de evangelie verhalen kennen. Herkenbaar in de menselijke geschiedenis, voor ons zichtbaar, zoals de Homo-Sapiens zich toen vanuit een tijdsmoment hebben ontwikkeld tot menselijk wezens.

3de stem

Het is voorstelbaar dat er in de tijd dat onze jaartelling begon, er een esoterische beweging was ontstaan, die bestond uit mensen met een vergevorderde mate van goddelijk, spiritueel en eigentijds besef, die de fysieke raakbaarheid oversteeg. De geboorte van Christus, kan je dan zien als een enorme impuls van menselijk denkende energie, zichtbaar wordend in mensen en gebeurtenissen die zich met en rond Christus afspeelden.  Als het ware een uitbarstende bron van reflexief vermogen en cognitieve evolutie, gebaseerd op kennis en wijsheid, vanuit een eeuwenlange ontwikkeling in taal, geschrift en filosofische redenering.

 

Ik kan me dan voorstellen dat ‘de mens’ (Christus) als een ‘wijs mens’ is opgestaan vanuit een cognitieve evolutie [kennisvermogen], en dat ‘zijn’ geboortemoment een getuigenis was van een hoogtepunt uit de evolutionaire geschiedenis van mensheid, zichtbaar geworden, zichzelf manifesterend. vanuit een scheppende aanwezige denk/kracht energie. Hij, of dat wat hij vertegenwoordigde, heeft de mensheid een enorme ‘schwung’ in de goede richting gegeven.

 

Als een waarlijk wijs man heeft ‘deze mens’ zich boven de massa verheven door daadkracht en intellectuele waardigheid. En ook middels spirituele en magische kracht, heeft hij mensen tot genezing en navolging weten te brengen.

We gaan door naar de 5de statie
 

5de Statie ‘De mens’ krijgt hulp ‘zijn’ kruis te dragen …   

1ste stem

Overpeinzingen op het leed mensen aangedaan …

 

Door de tirannie van machtsvertoon en onwaarachtig handelen, en, daartegenover de ootmoedige, nederige zachtmoedige  en wijze man die  tegenover die mensenmassa staat, die hem uitjouwden, en onverbiddelijk in hun oordeel waren. Zijn er twee kanten te benoemen, die van maatschappelijk en sociaal leven, ook in onze tijd. Dat zijn twee waarachtigheden, die van maatschappelijke en menselijke kwaliteit.

 

Zoals de gevangenen in strafkampen van de tweede wereldoorlog te lijden hadden van de willekeur van de beulen, en zij hun lot machteloos moesten ondergaan. Zo moest Christus zijn zelfverkozen lotsbestemming doorstaan. En toch voor een moment stond hij er niet alleen voor, een vriend Simon van Sirene werd bevolen Christus zware kruis mee te helpen dragen.

2de stem

Zelfs nu, in de 21^ste eeuw worden mensen gedwongen om kruistochten te ondernemen, door te moeten vluchten voor geweld en dodelijke agressie. Ook nu na 2000 jaar christendom kunnen wereldleiders ‘niet’ hun handen in onschuld wassen. Mensen worden geknecht en in de ban gedaan, hulpeloos moeten zij toezien dat wereldmachten grenzen beperkende maatregelen nemen, zodat individuen een loodzware last moeten dragen, omdat zij stateloos zijn geworden, en niet kunnen gaan en staan zoals zij dat zouden willen.

3de stem

6 Juli 1961

 

Ik ben die ik ben.

 

Vermoeid en eenzaam,

 

vermoeid zoals het gemoed pijn doet.

 

Van de rotsen af sijpelt het smeltwater

 

de vingers zijn stom van de kou, de knieën trillen.

 

Het is ‘nu’, dat je niet mag loslaten

 

de weg van de anderen heeft rustplaatsen

 

in de zon.

 

Waar ze elkaar ontmoeten.

 

 

 

Maar ‘dit’ is jouw weg

en in het nu mag je niet afhaken

 

Schrei als je kunt, schrei,

maar klaag niet.

Die weg koos jou, en je zult

er dankbaar voor zijn.

 

Uit: Merkstenen

Dag Hammarskjold

 

We gaan door naar de 6de statie

 

6de Statie Veronica droogt het gelaat van Jezus af 

1ste stem

Overpeinzing betreffende de ‘Middelaar’ die hij was …

 

Hoe zwaar was hij nu te moede, voorspreker van alle goedheid tussen mensen te zijn. Koninklijk was hij ooit binnengehaald. En nu als een Koning gekroond, maar wel met doornen die in zijn hoofd priemden.

En toch bleef hij getrouw aan zijn Middelaarschap, sprak hij troostende woorden aan de vrouwen die stonden aan de kant van de weg.

2de stem

Bijna halverwege zijn ‘kruisweg’, was hij zelfs nog vol ootmoed en vergevingsgezindheid. Liefde in de vorm van een vrouw die hem beminde zocht hem op, en hun ogen herkenden elkaar. Zij, had de moed, uit de rij mensen te komen, om de beulsknechten te passeren, en zijn gelaat vol bloed en zweet en evenzoveel tranen, met een doek af te nemen.

 

Hoe wreed kunnen mensen zijn, als het dunne laagje beschaving is opgelost, door de brutaliteit van machtshebbers, die in onwaarachtigheid handelen. Waardoor hun verstand, al eeuwenlang wordt verduisterd, door onbegrip en onvermogen.

 

3de stem

De langste reis.

De langste reis is de reis naar binnen. Wie zijn eigen lot kiest, zijn eigen tocht begonnen is, moet naar zijn eigen bodem gaan, en toch midden onder de mensen zijn.

 

Staat die mens alweer buiten het leven, geïsoleerd, met het gevoel, als van een veroordeelde. Of zoals hij, waar het afscheid naderde, er van tevoren reeds aan was toegewijd, tot aan de eenzaamheid van iedere mens, waar bij hem de schijnbare dood wachtte.

 

Als het leven bestaat.

Je Persoonlijk leven kan ‘niet’ alleen blijvende zin hebben. In afgeleide zin kan het alleen, dat verwerven, als het opgenomen is in en ondergeschikt gemaakt aan iets, wat blijvend is, wat ‘zelf-zin’ is. Is dat het wat we bedoelen als we spreken over de zin van het leven, de Geest van het leven?

 

Kan jouw leven zin hebben, als is het maar een fragment van dat leven?

 

Dag Hammarskjold

Uit ‘Merkstenen’

1953

 

 

 

7de Statie Tweede val van Jezus 

1ste stem

Oefening van bezinning op onmacht, overmacht en vernedering…

 

Altijd komen er momenten dat door benauwenis en vermoeidheid de zwaarte van het lijden, ook niet met hulp van een medemens, kan voorkomen dat je instort.

In de tweede wereldoorlog werd de zwaarte van het ergste lijden gedeeld met duizenden onschuldige gevangenen, die door haatpredikers gevangen genomen en in opvangkampen in gaskamers vermoord en verbrandt werden.

 

O, vreselijke vernedering, Oh gruwelijke val van ‘mensheid’. Dat dit in het begin van de jaartelling gebeurde valt nog voor te stellen, maar dat het 1000 jaar + 940 jaar later op zo’n grote schaal kon gebeuren, in een wereld die trots was op haar ‘beschavingen niveau’s’, tart alle geloof in een Godheid.

Ook nu, laten wij, mensen creperen en massaal opsluiten in vluchtelingen kampen, en ‘wij’ bij name onze volksvertegenwoordigers, steken dan geen hand uit, maar we sluiten onze grenzen. En dat gebeurd nu, in de 21^ste eeuw.

2de stem

Wie zal deze mensen uit hun lijden verlossen? Het ‘onvermogen’ van God is daar niet toe in staat, machthebbers staan met lege handen, en houden hun mond vanwege gedane beloftes aan een minderheid in hun kiesstelsel.

 

Wij, tonen onze tranen welgemoed bij het zien van zoveel destructie, op tv en in de media. Mishandeling, intimiderend zinloos geweld, of straatterreur. En al eeuwenlang treuren wij in ’t Paasweekend over de verschrikkingen die de Zoon van God heeft moeten doorstaan. Hoe machteloos is de biddende mens?

Ween niet om mij, maar ween over uzelf en de uwen, zij Christus tegen de wenende vrouwen. Ween liever over uw kinderen die geweld worden aangedaan.

3de stem

Fragment uit het dagboek van Dag Hammarskjold:

 

Dat de weg van zo een roeping eindigt op het kruis, weet een ieder die in zo’n opzicht volop gegeven heeft, en leidt het naar gejuich en populariteit. Als er tegenwerkingen ontstaan, is het makkelijker om je terug te trekken of te vluchten, dan om aan te blijven. Het is makkelijker om je te buigen voor de wensen van een machtig tegenstander. Je daar tegen verzetten, is een andere zaak, vraagt om moed.

 

Vermoeid en eenzaam sta je daar dan. Het gemoed doet pijn, de vingers raken stram, de knieën trillen door je onvermoeibaar verzet. Het is nu, dat je niet mag afhaken.

 

Schrei, als je kunt, maar klaag niet, de weg koos jou.

En je zult er dankbaar voor zijn!

 

Ik en mij;

Hoe verhoud zich het innerlijke en het uiterlijke in een mens? Lopen die gelijk op? Ja en nee. Tussen beide begrippen uiterlijk-innerlijk voltrekt zich het geheim van ieders leven.

 

We gaan verder naar de 8^ste statie

 

8de Statie Jezus troost de wenende vrouwen 

1ste stem

Overpeinzing over het uiten van verdriet en smart.

 

Ze wilden met eigen ogen aanschouwen, om te zien dat het niet waar was. Maar toen ze Christus zagen slepen met het zware kruis, wisten ze dat het menens was. Een goed mens met genezende kwaliteiten werd naar de slachtbank geleid. En toen ze hem zagen voortstrompelen, bebloed, bezweet, met trillende armen en benen onder die zware last, vastberaden het niet op te geven. Was hij toch nog in staat de vrouwen te bemoedigen en troostend toe te spreken, terwijl de doodskleur op zijn gezicht zich al begon af te tekenen, terwijl heel zijn wezen nog liefde predikte. Nog galmde de doemkreet van het volk door te straten en over de pleinen.

2de stem

Zoals wij zitten voor de Tv wij via de media getuige zijn van wat er gebeurd, worden ook nu moedige mensen geminacht, omdat zij ‘wantoestanden’ in de openbaarheid brengen en vinden dat het een burgerplicht is dit te doen. Veel mensen ontberen troost en respect als zij hun geweten volgen.

 

De smart, de emotie en de angst maken ons mensen bang. Handenwringend staan wij aan de kant, met stomheid geslagen, omdat we moeten toezien en denken er niets aan te kunnen doen.

 

Is dat, omdat wij, burgers van al die landen, en dus ook ieder in zijn eigen wereld, niet de wil en het doorzettingsvermogen hebben getoond om in eigen omgeving, op te treden of een oordeel te vellen, wanneer situaties daar om vroegen? Is het omdat wij bij massa, ons individueel als angsthazen opstellen, bang om de eerste stap te doen, bang om het hoofd boven het maaiveld uit te steken? Bang om op te vallen, bang om aangevallen te worden, bang om verantwoording te nemen? Bang om een reddende hand uit te steken?

3de stem

Onze tranen zijn echt welgemeend, bij het zien van mishandelingen, intimiderend en zinloos geweld of straatterreur … Al eeuwen lang treuren wij om de verschrikking die Christus, door ons; heeft moeten ondergaan, en dat wat zijn volgelingen werden aangedaan, en wat wij nog steeds elkaar aandoen. “Ween niet over Mij, maar ween over u zelf en de uwen” zegt Christus tegen de vrouwen. Ween liever over uw kinderen aan wie geweld wordt aangedaan.

En dat geldt ook voor ons nu, wij zullen moeten onderzoeken of het ook ‘onze schulden’ zijn, waaraan we dit zinloze geweld op straat en in de media te danken hebben. Laten we dan niet alleen berouw tonen als dat het geval is, laten we bereid zijn op te treden, waar en hoe dat nodig is, en ons niet langer als angsthazen blijven verschuilen achter de kreet; Daar kan ik toch niks aan veranderen?

We gaan door naar de 9de statie
 

9de Statie Jezus valt voor de derde maal onder het kruis 

1ste stem

Overpeinzingen over vallen en opstaan.

 

Uitgeput door die zware tocht valt Christus voor de derde en laatste keer, voordat zijn martelgang tot einde zal komen. Half naakt ligt hij op de aarde neer, zichtbaar voor een ieder de opengereten wonden, toegebracht door de beulen die hem aanspoorden haast te maken.

2de stem

Nog steeds hebben die beulen geen medelijden met hem. Net als de nazi’s, 1000 en 940 jaar later, als zij onschuldige mensen neer ranselden voordat zij in grote getale de gaskamers binnen gedreven zouden worden.

Uitgeput door de doorstane folteringen van deze dag, lijkt het er op dat de tocht voorbij is, en dat hij het laatste stukje kruipend moet afleggen. Klaar voor het definitieve eindspel van de beulen, het definitieve eindspel van blinde domme macht.

 

Het conflict tussen Goed en Kwaad, heeft hier een hoogtepunt bereikt, wat als een diepte punt gezien kan worden voor mensheid. Want 2000 jaar christendom heeft van de 12^de tot de 19^de eeuw haar hoogte punt bereikt, dat voor en door mensen zichtbaar werd gemaakt, in het bouwen van Kathedralen en Basilieken van enorme afmetingen, gevuld met schatkamers gouden en zilveren attributen, rijkdom en wereldse macht. Dat halverwege de 20^ste eeuw begon af te brokkelen, en nu in de 21^ste eeuw weer opnieuw gewaardeerd wordt door haar historische en emotionele waarden perspectief.

3de stem

Waarom heeft deze vernedering van de ‘man Gods’ ons niet de bevrijding van het kwaad gebracht, mag je nu toch wel afvragen. Zoals we met Pasen de opstanding uit ‘zijn dood’ herdenken. Pasen de bevrijding van het kwaad, met Kerst de geboorte van een nieuwe orde, door Christus ingeleid, waardoor de wereld, elk jaar weer opnieuw, een herkansing krijgt, sinds zij het paradijs op aarde op grote schaal hadden vernietigd door haar groei en dadendrang op materieel terrein.

1ste stem

O hoofd bedekt met bloed en wonden  …

 

Het lichaam zwaar gekastijd

Tot slot de dood ingedreven

Door hangging aan een kruisbalk

 

Hoever door s’mensen schuld

Ter dood gebracht?

Tot heden door ‘ons’ mensen

20 eeuwen lang wreedheid herhaald

 

‘Zijn’ aanbod in de wind geslagen

 

“Heb elkander lief zoals ik jullie

lief heb gehad”

 

Hoezo nog geloven

In een Goddelijk heilsplan?

Nu we weten dat die goddelijke

Macht in ‘mensen’ is gelegen?

 

Hoelang nog, moet mensheid ‘vrezen’

voor zijn eigen ‘onheilsplan’?

 

13 April 2020

We gaan door naar de 10de statie
 

 

10de Statie Jezus wordt van zijn mantel ontdaan, en met gal gelaafd 

1ste stem

Overpeinzing op de onmetelijke liefde van de man Gods, en de meedogenloosheid van de wrede mens …

 

De man Gods wordt van zijn kleed ontdaan, een lendendoek zal zijn geslacht nog bedekt hebben, hoever kan minachting en wreedheid nog gaan, in een wereld als de onze. Niets ontziend handelen de beulen, met harde hand sjorren zij het lichaam overeind. Als een lam wordt hij geslacht, het geduld en de minzaamheid van Christus maakt hen nog bozer en wreder. (doet mij denken aan Titus Brandsma in gevangenschap 1942)

 

Diep in hun kassen stralen zijn ogen in een folterende smart, naakt te schande gezet, voor de ogen die hem liefhebben, en door hen die Christus niet wilden begrijpen. Mijn God wat is dit verschrikkelijk, en dan te bedenken dat deze wreedheid nog eeuwen is doorgegaan, dat het in cultuur en maatschappij van het mensdom onuitroeibaar is gebleken.

2de stem

Zoals Christus ‘toen’ van zijn kleed is ontdaan, worden door onze economische mentaliteiten mensen uitgekleed, uitgebuit, vernederd, geknecht, gekleineerd, uitgekotst en in de goot gevonden. Wij wassen onze handen in onschuld (ons betreft geen blaam?). Terwijl wij allen deel uitmaken van dit complete kapitalistische stelsel, dat we ‘economische vooruitgang’ zijn gaan noemen. Van geld maak je meer geld, en als je veel geld hebt verzameld, deel je het niet met anderen, nee je pot het op, zodat het nog meer wordt.

3de stem

Wij allen houden een onrechtvaardig sijsteem in stand.

 

Over de meedogenloosheid van de wrede mens … dat is

- Barbaars, beestachtig, gruwelijk, hard zonder mededogen, moorddadig, ongevoelig, sadistisch, streng en tiranniek, woest en wreedaardig.

Hoe kunnen mensen tot zoveel wreedheid in staat zijn? En wat kunnen we er aan doen!

- Boeken vol hebben mensen daarover geschreven. Laten we in praktische zin daar een antwoord op geven. Laten we de voorbeelden en gelijkenissen die de man Gods ons heeft nagelaten als voorbeeld blijven nemen, van dag tot dag.

Zoal die van: dat wat jij wilt dat jou niet wordt aangedaan, doe dat ook een ander niet aan.

 

Crisis in de wereld … Oktober 1958

1ste stem

Gedachten – Dag Hammarskjold

De weg,

Je zult hem volgen

Het geluk,

Je zult het vergeten

De kelk,

Je zult hem ledigen

De smart,

Je zult haar verbergen

Het antwoord,

Zal je leren verstaan

Het einde,

Zal jou dragen

We gaan door naar de 11^de statie
 

 

11de Statie Jezus wordt aan het kruis genageld  

1ste stem

Overpeinzing over het altaar/plaats waarop het slachtoffer geofferd werd …

 

De kruis/boom geplant, het altaar gereed, de neergeslagen Christus overeind getrokken, lamgeslagen. Met koorden om zijn lichaam werd hij omhooggetrokken om hem op zijn plaats te houden, zodat de beulen hem met nagels door zijn polsen op het kruis konden vast timmeren. Want een gekruisigde mocht niet meteen sterven, het slachtoffer moest een pijnlijke dood sterven.

 

De redder der mensheid, die eer en lof verdiende, kreeg de zwaarst denkbare straf die maar mogelijk was. Dat is en blijft een lot dat mensonwaardig is. Wreed, barbaars en mensonterend, en is de meest denkbare schande dat ‘mensheid’ overkomen is. Deze terechtstelling, zoals er ook heden terechtstellingen in de wereld plaatsvinden, zijn door mensen veroorzaakt, die zichzelf volmachten toemeten, die ze niet waardig zijn.

2de stem

Door omstandigheden, en in barre tijden, als er rellen ontstaan krijgt het kwaad zijn kans. Waarin agressie een duivels spel speelt, wanneer een maatschappij of samenleving haar recht en waardigheid verliest.

 

In navolging op Christus:

Toen en ook nu, groeien wij als mensdom, door profeten en leraren als Christus, Gandhi en Nelson Mandala groeien wij met hulp van deze geïnspireerde mensen, tot meer inzicht en daadkracht in medemenselijkheid, rechtvaardigheid en vredelievendheid. Onder die invloed verlangen wij vanuit een gezamenlijke ontplooiing, naar voltooiing. Niet gehinderd door wreed, barbaars en mensonwaardig gedrag.

1ste stem

Getsemane of Hof van Olijven … Dag Hammarskjold

 

1961

Zomer

De gezochte geweigerd

‘Zelf’ wilde hij de gezochte zijn.

 

Herfst

De balans afgesloten

Niets bindt hem nog

Alles wacht

De tijd gereed

Vermoeid

En eenzaam

Vermoeid

Het hart doet zeer

Sijpelende de dooi

Vergeef mij

Mijn twijfel, mijn toorn

Mijn trots, buig mij in genade

Hef mij op door uw strengheid

 

Escalatie of groeiend conflict

Iets heeft de aarde doen beven, de grond doen scheuren

De voorbije wonden genezen langzaam.

We gaan door naar de 12de statie
 

12de Statie Jezus sterft aan het kruis  

1ste stem

Overpeinzingen over de dood, het is volbracht …

 

Hij boog het hoofd en stierf, drie uur heeft zijn lichaam nodig gehad, voordat het zich overgaf aan de dood. Ontzettende pijnlijke uren, ook door de wonden aan de polsen en de voeten. Niet aan de handen, die zouden open scheuren door het gewicht van het lichaam.

 

‘HET IS VOLBRACHT’, Christus heeft zijn laatste tocht tot het einde toe volbracht. Hij is de zware arbeid aan het onwillige kruishout niet uit de weg gegaan, het kruis van de lijdende mensheid niet uit de weg gegaan, wat tot een wereldomvattende boodschap zou leiden. Hier begon het begin van een nieuwe religieuze gemeenschap, eerst in het klein en langzaam maar zeker uitgroeiende tot een wereldkerk/gemeenschap. Die haar besturing vond vanuit Rome.

2de stem

20 eeuwen heeft deze religieuze wereldgemeenschap geglorieerd, triomfen gevierd, de mens uit de slavernij van zijn oer bewustzijn getrokken, en aan ‘mensheid’ leerstellingen verschaft. Dank zij haar dogmatische principes heeft zij zichzelf echter laten ondermijnen, in de zin van ‘niet meebewegen’ met wereldse ontwikkelingen, waardoor haar geloofswaarden op losse schroeven zijn komen te staan.

 

Kerken en instituten hebben op zichzelf geen daadkracht, met haar vastgestelde structuren, die eeuwenlang de motivatie stimuleerde, en haar heeft gevormd, zoals het is geworden. Maar geloofsbelevenis wordt zichtbaar door mensen, door verhalen, door gemeenschappen, kloosterorden en wat je maar bedenken kunt. De daadkracht van geloof zit in de geloofsbelijdenis van het volk, vroeger in de dagelijkse omgang naar de ochtendvieringen.

Als het volk niet meer mee wil doen dan sterft ‘hun’ kerk, stort het in door secularisatie.

3de stem

De soldaat die Christus kruisigde:

 

Wij sloegen hem aam het kruis

Zijn vingers verkrampten alle kanten op

Toen ‘k den hamer hief …

Maar hij zei zacht mijn naam, en .. ‘heb mij lief’

En ’t groot geheim heb ik toen begrepen

 

Ik wrong een grimlach weg

Mijn tanden knarsten

En werd een gek, die bloed van liefde vroeg:

Ik kreeg hem lief, en sloeg en sloeg

De spijker door zijn pols tot het hout dat barstte

 

Ik, nu als een dwaas, een spijker door mijn pols

Trek ik als een stomme - zijn naam – zijn monogram

In iedere muur, in iedere balk of boomstam

Of in mijn borst of in het zand

 

En antwoord als de mensen mij dat vragen

‘Hij’ heeft een spijker door ‘mijn’ pols geslagen

 

Martinus Nijhof 1924

We gaan door naar de 13de statie
 

13de Statie Jezus lichaam wordt van het kruis genomen

1ste stem

Overpeinzing over de begrenzing van de dood en het menselijk lichaam.

 

Het leven is uit het gestorven lichaam geweken, en de dood heeft een einde aan zijn lichamelijk lijden gemaakt. De dood als verlossing, of, om weer opnieuw te beginnen, de dood te boven gaan. Het ‘mysterie van dit leven’ blijft een mysterie en daar tornen we niet meer aan.

 

De beulen zijn weggegaan, zijn Moeder, zijn vrienden en vriendinnen stonden inmiddels rond het kruis. Ze zijn gekomen om hem van het schandhout af te halen. Nu pas zien zij

hoe zijn lichaam geschonden is. Nu zien ze pas van dichtbij hoe de doornen in zijn hoofd hebben huisgehouden, en de zware balk zijn schouders hebben ontvleesd, en hoe zijn ledematen uit elkaar getrokken en ontwricht zijn.

2de stem

Laten wij onze ogen niet sluiten voor het lijden van deze mens, maar ook niet voor die van ‘mensheid’. Niet sluiten voor de ‘oorzaak’ van dit lijden toen, en voor de oorzaak van het lijden van mensheid ‘nu’ in het heden. Van terreur, van straatgeweld, van zinloos geweld. Dat we het kwaad niet met kwaad willen vergelden is zijn boodschap, wat altijd maar weer wel gebeurd. Wat ook op grote schaal gebeurd, dat zijn reacties met een onvermijdelijke voortgang, in de drang om terug te slaan, dat iets is wat zich voortdurend blijft herhalen.

3de stem

Eenzaam aan de top. De begrenzing van een man aan de top.

(VN ambassadeur van de Verenigde Naties 1958)

 

De dood gelouterd

In een donkere nacht

Tunnel van eenzaamheid

 

Zo eenzaam als het doek dat valt

Volledig ingezet voor mens en wereld

Politiek – ethiek – mystiek - mentaal

Is het ‘zijn’ dat snijdt aan drie zijden van

Eén en dezelfde medaille

 

Al naar gelang het persoonlijke en wereldse

Het toelaten zal het de ene kant,

dan wel weer de andere kant het licht

doen glinsteren in dat van de vrijheid.

 

Eenheid in de ziel

Daaraan gehoorzamen en

Het liefst in vereniging.

 

Die verantwoordelijkheid, doet

Je oplichten voor iedere goede daad

En is het een oorlogsverhaal.

 

Activiteit met contemplatie verbinden

Met innerlijke en uiterlijke aanwijzingen

Sterven in het aangezicht van de dood.

 

Is opstaan uit het sterven.

 

Dag Hammarskjold – Zweden – In september 1961 vermoord.

We gaan door naar de 14de statie
 

14de Statie Jezus wordt in het graf gelegd 

1ste stem

Overpeinzing over wat uit de dood kan voortkomen …

 

Christus als een levende creatie, triomfeert over de dood heen.

 

De laatste droeve gang op dat wat voorbij lijkt te zijn. De kruisafname vindt plaats naar het graf van Jozef van Arimathea. Christus overvloedige liefde weet de dood te overwinnen. Christus overvloedige liefdesmanifestatie wilde in ons blijven voortbestaan. Vandaar zijn opstanding uit de dood op Paasmorgen.

2de stem

Het sterven van Christus wordt niet beleefd als een neergang, maar als een opgang naar een andere dimensie. Een dimensie dat getuigd van een hoger geestelijk leven. Niet zoals de leegte van een leeg graf, maar van een opgang naar een hogere vorm van bewust geestelijk leven. Zijn sterven, de graflegging, en het opstaan uit de dood kunnen we verklaren als een ‘heilige opvaart’ in het geestelijke domein, dat als het ware een ‘geestelijke’ bovenlaag vormt, boven het dagelijkse denken van ‘mensheid’ uit.

 

Pasen en Pinksteren houden dan als het ware een ‘geestelijke beweging’ in stand tussen de denkende wereld en de geestelijke bovenlaag van ‘mensheid’. Dat uiteindelijk elke keer in een iets verder gevorderde manifestatie zichtbaar wordt, in wat ik het ‘Nieuwe Pinksteren moment’ noem. Opgangen naar vormen van nieuwe tijds denken, iedere nieuwe eeuw sluit een veranderend en vernieuwend tijdperk af. Waarin zaken opgeruimd zijn, en nieuwe zaken licht en verheldering hebben gebracht.

3de stem

 

Er is maar één geloof en dat is het geloof van mensen, die geloven in een wereldomvattende energie, die van de Universele liefdesenergie.

 

Universele Levens Liefdes Energie”

9 Waarachtige uitgesproken attenties voor een liefdevolle omgang tussen mensen:

 

1.      Het nieuwe Pinksteren. Ons geestelijk vermogen, werkzaam als een

         ‘heiligende’ geest.

 

2.      Onderscheid maken in de dingen van God. Religie als

         overkoepelend netwerk in verbindende activiteit.

 

3.      Vele gaven worden ons gegeven. Religie als leidend beginsel in een

         ‘eenheidsmakende’ diversietijd.

 

4.      Genezende vormen van H. Geest. In de taal van de liefde.

 

5.      Hoe zichtbaar is de ‘makende’ God? Allmacht van God is een

         misvatting, die maakbaarheid zit in mensen.

 

6.      ‘Zij’ heeft ons bidden aangehoord. Liefde als collectieve

         emancipatie door man en vrouw.

 

7.      De mens zal meer mens worden. Door ‘menswording’ vanuit een

         Teilhardiaans perspectief.

 

8.      Mystiek maakt het goddelijke in de mens zichtbaar. Oefening in

         menselijke waardigheid.

 

9.      Het ware licht verlicht ons. Door het Leraarschap van Christus.

 

Einde - Op naar Pinksteren.

 

Dank voor jullie aandacht.

 

Anthoon Lucas Budel

Nijmegen – Velp

16 april 2020

 

Einde van deze bezinnigstocht