DE KRUISGANG VAN DE MENS.

Lijdensgang (kruisgang) van de mensheid tot heden.

 

Inleiding op de ‘Kruisgang van mensheid’.

De "Kruisweg" naar de berg Calvarie, is die van Christus … en de "Kruisgang" van mensheid, is die van de mens naar een toekomstige tijd.

Hier een korte motivatie voor het schrijven van de "Kruisgang" van 'mensheid'.

1. Uit respect voor de verhalen van de man Gods, 'Christus' die zich heeft laten offeren, om voor ons mensen tot voorbeeld te dienen, en wij die op weg zijn naar menswording in volharding naar voltooiing.

2. Uit een persoonlijke frustratie, van de alsmaar voortdurende en voortschrijdende geweldspraktijken, bedreven door het mensdom.

3. En de altijd opnieuw voorbij snellende geweldsbeelden die ons mensen van de 21^ste eeuw voorgeschoteld worden in de huiskamers en in de massa-media, zonder dat we er om vragen, en waar wij tevens te weinig of niets tegen doen.

4. En om het besef dat door de ‘kruisgang’ en het gekozen lijden van Christus, na 2000 jaar christendom, wij als mensheid geen echte vooruitgang hebben geboekt, betreffende sociale betrokkenheid, vrede en veiligheid.

 Misschien wil ik wel via dit schrijven een oproep doen aan allen die open staan voor; spiritualiteit en religieuze betrokkenheid. Aan hen een ‘beroep doen’ om de kruisgang van Christus te gedenken, en als uitgangspunt nemen, voor een hernieuwde saamhorigheid tot het Christusmysterie, en het lijden van de mens in het bijzonder, via het 'christusverhaal' dat al eeuwenlang ons handelen en wandelen heeft gestimuleerd en richting gegeven.

 Opnieuw in ogenschouw nemen, het lijden van Christus, en het lijden van de mens in ‘deze’ wereld. Omdat het lijden van Christus en het lijden van mensheid, nog even actueel is als toen. Zoals de veroordeling en uitspraken van een Pilatus dat deed met zijn oordeel, met als gevolg, dat een spiritueel begenadigd, heil en genezing brengende mens, valselijk werd beschuldigd en door vernedering en mishandeling ter dood werd gebracht. Een begenadigde [God]mens die enkel goede bedoelingen had, dat ‘alle’ mensen aangaat.

 Met dit schrijven wil ik een verbinding maken, met de veroordeling van Christus, zijn lijdensweg, met het kijden van ons mensen van de 21^ste eeuw. En daartegenover de velen die de dood vonden tijdens conflicten van burgers met overheden, en oorlogjes tussen grondbezitters, landheren en Naties, in de voorbije eeuwen, inclusief de twee wereldoorlogen waartoe mensen als kanonnenvlees werden ingezet en opgeofferd, zoals het ook gebeurd in onze tijd.

 Dit schrijven is mede bedoeld om een verband te zoeken in de teloorgang [secularisatie] van de religieuze gemeenschappen in Nederland, en de oorzaak van het verraad van ‘Christus boodschap’, in de tijd dat Jezus in Nazareth predikte voor een nieuwe leef/omgangsorde. Een geloofsbeleving waar de eigen verantwoordelijkheid van de gelovige een belangrijk gegeven werd, tussen strijdende en lijdende mensen. Wij beseffen het misschien niet, maar kerken en religieuze instituten, bepalen voor een belangrijk deel, de morele en ethische waarden van een land, in ieder geval is het zo geweest, en allicht is het van groot belang, dat dit niet verloren gaat. Dat geldt voor alle mensen gelovig of niet gelovig. Het gaat om het besef dat alle mensen invloed hebben op de samenleving waarvan zij deel uitmaken, dat ieder voor zich, invloed heeft op het reilen en zeilen van die maatschappij of samenleving waarin zij leven. Het gaat om het belang van religie, en van hen die op zoek zijn naar welzijn en antwoorden op zingevingsvragen, via morele en ethische vraagstukken, en van eigentijdse kwesties ter discussie stellen.

Dat mag niet onderschat worden. Het lijkt erop dat de velen die afstand nemen van het christelijke gedachtegoed, omdat ze niet meer in een God kunnen geloven, hun persoonlijke verantwoordelijkheid in de wereld van vandaag niet beseffen, en dat ze daardoor veel andere belangrijke facetten van dat geloofsleven verloren laten gaan.

 Velen beseffen het niet, maar; het is, naar mijn inzicht zo, dat wij allen of we willen of niet deel uitmaken en verantwoordelijk zijn voor de gang van zaken in ons leefmilieu, over hoe bepaalde ontwikkelingen in onze samenleving plaatsvinden en zichtbaar worden. Die invloed kan je zien, wordt merkbaar, via de grote aantallen van een groep of een beweging. En als we het hebben over Goed en Kwaad, dan gaat het over de beweging, van een grote groep mensen die op een bepaalde manier leven, en invloed uitstralen, door hun manier van denken en handelen, die agressief zijn, agressie bevorderen, en die agressie verkopen. Dan is dat via bepaalde gebeurtenissen in onze samenleving waarneembaar, zoals opstootjes of straatterreur.

Niemand van ons kan zijn handen in onschuld wassen, zo maken wij met ons allen uit hoe ‘destructief’ of ‘opbouwend‘ een samenleving zich soms onzichtbaar en soms duidelijk zichtbaar, ontwikkelt of manifesteert.

 Allicht is het dan ook van belang, dat wij ons opnieuw gaan bezinnen over de verhouding GOED en het KWAAD.

Ik wil niets af doen aan het ‘samen’ vieren en bidden in kerkelijke gemeenschappen, aan het belang dat we blijven bidden naar een God, de God van onze ‘Vaderen’. De centrale gedachte in ons bidden tot een voorzienigheid die boven alle partijen uit verheven is, is van blijvende waarde in een wereld waarin de individuele belangen zo veelvuldig en veelzijdig tegenover elkaar staan. Aan de andere kant doen wij misschien wel Christus te kort, als wij menen, dat de problemen door ons ‘bidden en zingen’, dus enkel door een Goddelijke voorzienigheid zou kunnen worden opgelost.  

Ik maak onderscheid tussen, de "Kruisweg" die Christus moest gaan, en de "Kruisgang", die de mensheid maakt. Het één wijst terug naar het lijden van Christus, het ander wijst naar het lijden van mensheid tot heden. Deze beide begrippen komen terug in mijn verhalen bij de staties.

 

Voorwoord voor de meditatieve tocht ...