“ MENSWORDING IN DE NIEUWE TIJD ”

 

Mensen uitnodigen mee te doen met geloofsgemeenschappen!

 

1. Kerken hebben altijd deelgenomen en zorg gedragen betreffende onze normen en waarden cultuur. Het christendom heeft een belangrijke aanzet gegeven aan die normen en waardencultuur waarnaar wij tot aan vandaag proberen te leven. In de voorbije 2000 jaar van het christendom, hebben mensen in grote getale geluisterd en gehoor gegeven aan het woord van Christus. Dat door kerkelijke beambten, priesters en voorgangers ons ten voorbeeld werd gesteld.

 

2. Nu door secularisatie, de kerken en gemeenschappen steeds kleiner zijn geworden, de religieuze behoeften van mensen op andere wijzen worden ingevuld, is het voor te stellen dat religieuze gemeenschappen aan betekenis gaan inboeten binnen onze samenlevingen, zij haar kracht gaat verliezen, als zij niet in staat blijkt te zijn met de tegenwoordige tijd mee te groeien.

 

Als u mij zou vragen:

3. Wat hebben ‘geloofsgemeenschappen’, jongvolwassenen en zij die niet meer te kerke gaan, hen nog te bieden in deze tijd? Dan zou ik het volgende antwoorden: een belangrijke bron van aandacht en zorg in onze samenleving is die van de achteruitgang in onze normen en waardencultuur, zoals dat bijvoorbeeld blijkt in de openbare ruimten. Vele christelijke voorbeelden zijn er te noemen die onze ‘samenleving’ hebben gevormd zoals het nu is. Het christelijk geloof heeft mede bepaald hoe we met elkaar dienen om te gaan, ook in een democratische samenleving. Denk aan de vele religieuze geschriften die tot ons zijn gekomen, en ons de weg hebben gewezen hoe te gaan.

 

Diaconie:

4. Ook in onze tijd zijn de vele diaconale activiteiten die we als gemeenschap doen van belang, ondanks de ‘verzorgingsstaat’ en de ‘welvaartstaat’ waarin wij leven! Dat hebben geloofsgemeenschappen, naast de vele voorbeelden van naastenliefde, door diaconale activiteiten goed weten in te passen, in de gemeenschappen waarin zij zich bevinden. Dat hebben ze altijd gedaan en zullen ze blijven doen.

 

‘Menswording’ in de tegenwoordige en toekomstige tijd:

5. Altijd hebben ‘gebed en samenzang’ rond de eucharistie en in de samenkomsten, een belangrijke zo niet hoofdzakelijke rol gespeeld, als wij ons tot God of Christus wenden in knielende of biddende houding. Dat is goed en mooi, alleen waarschijnlijk niet genoeg om jongere generaties aan ons te binden in de toekomstige tijd. Daar is meer voor nodig, toekomstige samenlevingen zullen belangeloze [gebed] geloofsgemeenschappen hard nodig hebben om mensheid ‘menslievender’ te maken. Opdat mensen niet ten onder zullen gaan onder de druk van maatschappelijke structuren die hen onbarmhartig in een keurslijf dwingen die zij/wij niet wenselijk of menswaardig achten.

 

6. De christelijke boodschap als leerzame weg met raadgevingen en leerzame voorbeelden. Of je nu wel of niet gelooft in God, toch samen aan het werk in een ‘actieve geloofshouding’, die ten goede komt aan maatschappij en samenleving. Daar kan elke geloofsgemeenschap, van welke aard dan ook, een bijdrage aan blijven leveren.

 

Eigentijdse argumenten om ‘samen’ kerk te doen [vieren]:

7. Het ‘belang’ om jong volwassenen en ouderen, te betrekken in een hernieuwde vorm van samen bidden én samen ‘actief geloven’, is al lang bekend. Dat onze samenkomsten invloed kunnen hebben op een samenleving als die waarin wij leven, “is een wijze van actief geloven”. En dat is het waar ik aandacht voor wil vragen.

 

8. Het belang van jong volwassenen en ouderen te betrekken in onze geloofsgemeenschap:

Nu we in een tijd leven waar alles op losse schroeven lijkt te staan, lijkt het mij zinnig ons te beraden: of wij als ‘kerkgemeenschap’ een antwoord kunnen geven aan de hierboven geschetste zorg betreffende onze normen en waarden.

 

Willen, of kunnen wij, in staat zijn een ‘visionaire getuigenis’; (visioenen van liefde) als positieve impulsen in te zetten in onze directe omgeving? In verband met die zorgelijke ontwikkeling betreffende de toeneming van het individualisme. De vereenzaming neemt toe, de onverschilligheid ten opzichte van de medemens neemt toe, en ‘verarming’ aan sociale contacten in openbare ruimtes en op straat nemen soms steeds gewelddadiger vormen aan.

 

9. Dat is een maatschappelijke zorg die niet alleen de overheid aangaat, ook jonge mensen en jonge gezinnen gaat dit aan, ook wij de ouderen zullen daarin van wezenlijk belang zijn, omdat wij met ons allen ‘samenleving’ maken. Daartoe dienen positieve impulsen te worden ingezet, dat is toch ook wat Christus van ons vraagt? Dat kunnen we doen door de christelijke boodschap als leerzame weg met raadgevingen en leerzame voorbeelden, te blijven aanreiken.

 

Een eigentijds argument:

10. Het bovenstaande is een eigentijds of typisch 21^seeeuws argument om jong en volwassenen uit te nodigen om met elkaar samen te werken, door samen aandacht te besteden aan het hierboven genoemde, via samenkomsten, gebedsvieringen, spiritualiteitsbijeenkomsten, of thema avonden. Om de sociale omgang van de moderne mens in een moderne maatschappij te verbeteren en de goede richting in te sturen.

 

11. Waar individuele belangen en op winst berustende maatschappijen worden aangesproken op hun gedrag. Waar door ‘voorbeelden’ en voor te dragen ‘aanbevelingen’ van geloofsgemeenschappen, het individuele persoonlijke belang wordt overstegen. In de zin van, dat het belangrijker kan worden geacht dan persoonlijk gewin. Waar compassie, tijd, aandacht en respect voor iedereen als een persoonlijke hoedanigheid of kenmerkende eigenschap, wordt gewaardeerd.

 

Kerk en Samenleving:

12. In: ‘Visioenen van Liefde’ hebben geloofsgemeenschappen ten alle tijde getuigenissen afgelegd, hoe en waarvoor zij zich als geloofsgemeenschap willen verbinden met ‘mens en maatschappij’.

Door solidair te zijn, samen het leven te vieren, door samen op zoek te gaan naar ieders inspiratiebron. Door elkaar uit te nodigen om in gesprek te gaan. In gesprek te gaan met wat ons bindt en ons tot meer mens maakt.

 

12. Dat is ook waar een samenleving als de hedendaagse behoefte aan heeft. Waarin jong en oud elkaar willen vinden in contactuele momenten in onze maatschappij en samenleving. Daartoe dienen we elkaar te blijven uitnodigen op het trefpunt van ‘geloof’ en ‘werkelijkheid’. Dat kan in de kerk maar ook op plaatsen waar mensen elkaar kunnen ontmoetten, in elke stad of dorp zijn wel plaatsen te vinden voor ontmoeting.

 

Niet meer ‘alleen’ om God te aanbidden bij elkaar komen:   

13. Ook bij elkaar komen om de zorg van een ‘wordende toekomstige samenleving’. Dat kan een nieuwe positieve vorm of invulling zijn, betreffende zondagsvieringen bijvoorbeeld in kerken of kloosters. Daarvoor hebben wij als actieve gelovigen, de woorden en de raadgevingen van Christus in huis. ‘Zijn’ wijsheid en raadgevingen kunnen wij generaties lang blijven doorgeven aan elkaar, aan onze jeugd, tot welzijn van iedereen.

 

Ik hoop dat er mensen zijn, na het lezen van mijn verhaal over ‘menswording’, dat zij willen reageren, dat kan via mijn email: a.budel1@chello.nl

 

Anthoon Lucas Budel

22-03-2019

Nijmegen

 

 

 

Toevoeging:

 

“ MENSWORDING IN DE NIEUWE TIJD ”

 

Tijdens een vergadering die ik meemaak over kerkvieringen in onze tijd, had iemand het over het begrip ‘transsubstantiatie’, en vertelde dat het woord een betekenis had, dat niet meer van deze tijd zou zijn. Het begrip ‘transsubstantiatie’ kan je echter ook op een nadere manier uitleggen dan wat we vanuit de katholieke geloofsleer hebben meegekregen.

 

In de zondagse eucharistie viering heeft het voor mij de betekenis; dat, als mensen rond het altaar bij elkaar komen, om naar het woord van Christus te luisteren en hem te gedenken, waarbij tevens  ‘zijn’ raadgevingen worden uitgesproken via evangelie lezingen en overwegingen. We ook het verlangen uitspreken naar een menswaardiger wereld en samenleving, en dat we dit via zang en woord tot uitdrukking laten komen. Deze samenkomsten helpen ons dan, om aanzetten te geven om het goede te doen en het kwade te laten.

 

Door deze wijzen van ‘het leven vieren’ in een gezamenlijk geloofsverband, kun je verwachten dat deze samenkomsten veranderingen teweeg brengen in ons denken en doen, in een wijze van omgaan met elkaar en met de anderen. Daardoor kan het zijn dat er een omvorming, een transcendente eenheid, door een veranderende wijze van doen, plaats gaat vinden in mensen, dat ten goede uitpakt, ten bate van een samenleving waarin zij leven. En kan er sprake zijn van een manier van kijken of beleven, dat er eerst niet was.

 

Na een verloop van tijd kunnen deze samenkomsten een beweging teweeg brengen dat zich ten goede keert tot een menswaardiger en socialere omgang in onze wereld. Zo zou ik dus het begrip ‘transsubstantiatie’ willen lezen.

 

En zo is ook mijn verhaal over “Menswording in de nieuwe tijd” bedoeld. Waarmee ook tegelijkertijd waarde en zinvolle betekenis wordt gegeven aan het bijeenkomen rond het altaar of eucharistie vieringen. Daar kan ook ontmoeting en omzien naar elkaar plaats vinden, door na zo’n viering met elkaar in gesprek te gaan.

 

Meer lezen? Ga naar: www.oraetlaboraetamor.nl