Intens

In zijn bundel “Compassie – Doen” roept hij mensen op om in een vorm van ‘actief geloof’, elkaar te stimuleren tot een ‘liefdevollere’ omgang met elkaar, in het publieke domein. Hij hanteert daarin het begrip “liefdes-intens”, dat de betekenis heeft van; ’de kunst van liefde beleven’ in het publieke domein.

Daarin vraagt hij aan ons mensen of we dit zouden willen toepassen in de ervaringswerkelijkheid van onze samenleving. Waarin we liefde als ‘levenskunst’ kunnen verheffen in de waan van de dag. Liefde in de vorm van aandacht voor elkaar, de ander, de vreemdeling. Toepasbaar maken in een ‘actief geloof’, en dat we dit kunnen elkaar in vertrouwen tegemoet treden, door een groet of een gebaar, een handdruk of iemand een schouderklopje geven.

De betekenis van “Liefdes-intens” daarin is: De kunst van ‘liefde beleven’ in het publieke domein, door om te zien naar elkaar. zie: www.liefdesintens.nl

Dat we verder gaan in de ervaringswerkelijkheid van een samenleving die opnieuw de betekenis van ‘compassie’ zou kunnen actualiseren. Namelijk in een vorm van een ‘Actief Geloof’, een samenwerkend actief geloof. Betekenis van Actief Geloof: dat is geloven in de zin, dat je gelooft dat wat nog niet is, wel worden kan. Waarin wij in staat zijn de kernwaarden; verbinden, aandacht, solidair blijven, keuzes maken tussen goed en kwaad, en christelijke ‘waarden en normen’ handen en voeten geven, te actualiseren.

In het begrip ‘Actief Geloof’, waarover het hier gaat, is er juist ‘niet’ sprake van een afsmekende, biddende en afwachtende houding. Hier gaat het ‘biddend geloven’ over in een ‘actief werkzaam geloof’. En een actieve geloof is werkend in een mens aanwezig, en in de samenleving waarin hij of zij leeft en werkt, zij komen tot besef dat God het niet alleen af kan. Dat hij of zij tot beseft komt, dat Christus; ons mensen al zo’n 2000 jaar uitnodigt, ‘zelf’ te gaan doen, wat het christendom via de Sequentia al eeuwenlang aan God is blijven afsmeken.

Niet alleen samen komen als biddende en vierende gemeenschappen, maar ook meer nog, als toevoeging daaraan, een actieve caritatieve levenshouding in het leven van alle dag, met het verschil, dat er niet alleen afgesmeekt wordt, maar dat er meer sprake is van een ‘praktiserende, belovende en uitvoerende houding’ ten overstaan van de medemens. Een mens die onzelfzuchtig in de praxis van zijn bestaan bereid is, zijn individueel belang ondergeschikt te maken als ‘burger’ aan een algemeen welzijn. In de samenleving waarin die mens zich bevindt, opkomen voor het algemeen belang.

Met het algemeen belang wordt in deze context, het leven ‘beleven’ bedoelt door vanuit een religieuze en levensbeschouwelijke betrokkenheid dat ‘leven’ respecteren, heiligen en beschermen.

En dat geldt ook voor het ‘gemeenschappelijke in zijn algemeenheid’. Dat we een beloftevolle houding aannemen, waarin we naar elkaar, ‘belovende’ woorden uitspreken. Dat we beloven naar vermogen te doen, wat het ‘evangelie van menselijkheid’ via onze christelijke waarden, van ons vraagt. Daar proberen vorm aan te geven wanneer het leven ons daartoe dagelijks uitnodigt.

Wij ‘allen’ kunnen door positieve inzet, ‘geestkracht’ zichtbaar laten worden, door ons handelen en wandelen, zichtbaar, als een ‘helend’ vermogen aan geestkracht. Want net zoals ons lichaam bestaat uit vele ledematen, die van elkaar afhankelijk zijn, en het een niet zonder de ander kan, kunnen mensen niet zonder elkaar, en de een mag met de ander ‘samen werken’ om tot een heel/wordende en samenwerkende omgangsrelatie te komen binnen onze maatschappelijke orden, in de publieke sfeer van vandaag de dag.

Aan de een wordt door de (All)Geest een woord van wijsheid gegeven; aan een ander een woord van kennis . Krachtens diezelfde Geest; wordt aan een derde, het geloof’ gegeven; en aan weer anderen schenkt diezelfde Geest de gaven om ziekten te genezen, krachten om wonderen te doen, de gave van de profetie uit te dragen. Dat zijn allemaal onderscheidingen van de geest die werkzaam zijn in onze natuurlijke hoedanigheid.

Dit alles is het werk van één en dezelfde Geest, die in alle mensen op verschillende manieren haar invloed doet gelden.

Wij, de mensen, kunnen niet ‘zonder’ elkaar, wij zijn aan elkaar verwant, en vormen ‘samen’ één lichaam [gemeenschap], wij kunnen voor elkaar in liefde open staan, opdat wij zullen worden, één in de geest en in sociale omgang. Dat wij ons gezamenlijk richten door eenzelfde verlangen, en dat is; te willen leven in een harmonische wereld (gemeenschap) waarin iedereen welkom is. Waar Vrede-Vrijheid-Welvaart en Veiligheid, hand in hand kunnen gaan.