“ MENSWORDING IN ONZE TIJD ”
Mensen uitnodigen mee te doen met 'mensheid' naar een hoger plan te tillen!
1. Kerken hebben altijd deelgenomen en zorg gedragen betreffende onze normen en waarden cultuur. In de voorbije 2000 jaar van het christendom, hebben mensen in grote getale geluisterd en gehoor gegeven aan het woord van Christus. Dat door kerkelijke beambten, priesters en voorgangers ons ten voorbeeld werd gesteld.
2. Nu door secularisatie, de kerken en gemeenschappen steeds kleiner zijn geworden, de religieuze behoeften van mensen op andere wijzen worden ingevuld, is het voor te stellen dat religieuze gemeenschappen als de onze aan betekenis zou gaan inboeten binnen onze samenlevingen, zij haar kracht gaat verliezen, als we niet in staat zijn met de tegenwoordige tijd mee te groeien.
Als u mij zou vragen, …
3. Wat heeft een geloofsgemeenschap, jongvolwassenen en zij die niet meedoen, nog te bieden in deze tijd, dan zou ik het volgende antwoorden: een belangrijke bron van aandacht en zorg in onze samenleving is die van de achteruitgang in onze normen en waardencultuur, de omgang met elkaar in de openbare ruimten o.a. Vele christelijke voorbeelden zijn er te noemen, die onze ‘samenleving’ hebben gevormd zoals het nu is. Het christelijk geloof heeft mede bepaald hoe we met elkaar dienen om te gaan in een democratische samenleving. dankzij de vele religieuze en ethische geschriften die tot ons zijn gekomen, en ons de weg hebben gewezen hoe te gaan.
Diaconie:
4. Ook in onze tijd zijn de vele diaconale activiteiten die we als gemeenschap doen van belang, ondanks de ‘verzorgingsstaat’ waarin wij leven! Die geven een blijvend na/volgelingswaardig voorbeeld, ook in onze tijd. Dat hebben geloofsgemeenschappen, naast de vele voorbeelden van naastenliefde, door haar diaconale activiteiten goed weten in te passen, in de gemeenschappen waarin zij zich bevinden. Dat hebben ze altijd gedaan en zullen ze blijven doen.
'Menswording’ in de tegenwoordige en toekomstige tijd:
5. Altijd hebben ‘gebed en samenzang’ rond de eucharistie en in de samenkomsten, een belangrijke zo niet hoofdzakelijke rol gespeeld, als wij ons tot God of Christus wendden in knielende of biddende houding. Dat is goed en mooi, alleen waarschijnlijk niet genoeg om jongere generaties aan ons te binden in de toekomstige tijd. Daar is meer voor nodig, en dat niet alleen; toekomstige samenlevingen zullen belangeloze [gebed] geloofsgemeenschappen hard nodig hebben om mensheid ‘menslievender’ te maken. Opdat mensen niet ten onder zullen gaan onder de druk van maatschappelijke structuren die onbarmhartig mensen in een keurslijf dwingen die zij/wij niet wenselijk of menswaardig achten.
De christelijke boodschap als leerzame weg met raadgevingen en leerzame voorbeelden. Of je nu wel of niet gelooft in God, toch samen aan het werk in een ‘actieve geloofshouding’, die ten goede komt aan maatschappij en samenleving. Daar kunnen wij als 'burgers' in religieuze gemeenschappen een bijdrage aan blijven leveren.
Eigentijdse argumenten om ‘samen’ aan religie te doen [bij elkaar komen]:
6. Het ‘belang’ om jong volwassenen en ouderen, te betrekken in een hernieuwde vorm van samen bidden én samen ‘actief geloven’, is al lang bekend. Dat deze samenkomsten invloed kunnen hebben op een samenleving als die waarin wij leven, “is een wijze van actief geloven”. En dat is het waar ik aandacht voor wil vragen.
7. Het belang van jong volwassenen te betrekken in religieuze bijeenkomsten:
Nu we in een tijd leven waar alles op losse schroeven lijkt te staan, lijkt het mij zinnig ons te beraden: of wij als ‘burgers van onze samenleving’ een antwoord kunnen of willen geven aan de hierboven geschetste zorg betreffende onze normen en waarden cultuur.
Of wij willen, of in staat zijn s'mensen ‘visionaire getuigenissen’; (visioenen van liefde) als een positieve impuls in te zetten in onze directe omgeving. In verband met die zorgelijke ontwikkeling betreffende de individualiteit. Zoals die van de vereenzaming, neemt toe, de onverschilligheid ten opzichte van de medemens neemt toe, en ‘verarming’ aan sociale contacten in openbare ruimtes en op straat neemt soms gewelddadige vormen aan.
8. Dat is een maatschappelijke zorg die niet alleen de overheid aangaat, ook jonge mensen en jonge gezinnen gaat dit aan, ook wij de ouderen zullen daarin van wezenlijk belang zijn, omdat wij met ons allen ‘samenleving’ maken. Daartoe dienen positieve impulsen te worden ingezet, dat is toch ook wat Christus van ons vraagt? Door; de christelijke boodschap als leerzame weg met raadgevingen en leerzame voorbeelden, te blijven aanreiken.
Een eigentijds argument:
9. het bovenstaande is een eigentijds of 21seeeuws argument om jong en volwassenen uit te nodigen om met elkaar samen te werken, door samen aandacht te besteden aan het hierboven genoemde, via religieuze, humanistische en levensbeschouwelijke bijeenkomsten, of thema avonden. Om de sociale omgang van de moderne mens in een moderne maatschappij te verbeteren en de goede richting in te sturen.
Waar individuele belangen en op winst berustende maatschappijen worden aangesproken op hun gedrag. Waar door ‘voorbeelden’ en voor te dragen ‘aanbevelingen’ van geloofsgemeenschappen, het individuele persoonlijke belang wordt overstegen, in de zin van, dat het belangrijker kan worden geacht dan persoonlijk gewin.
Waar compassie, tijd, aandacht en respect voor iedereen als een persoonlijke hoedanigheid of kenmerkende eigenschap, wordt gewaardeerd.
Kerk en Samenleving:
10. In: ‘Visioenen van Liefde’ kunnen wij als ‘burgers in Nederland’ getuigenis afleggen, hoe en waarvoor wij ons als moderne samenleving willen verbinden met de 'mens en haar maatschappij’.
Door solidair te zijn, samen het leven te vieren, door samen op zoek te gaan naar ieders inspiratiebron. Door elkaar uit te nodigen en in gesprek te gaan. In gesprek te gaan met wat ons bindt en ons tot meer mens maakt.
11. Dat is ook waar een samenleving als de onze behoefte aan heeft. Waarin jong en oud elkaar kunnen vinden in contactuele momenten in de maatschappij en samenleving. Daartoe dienen we elkaar uit te nodigen op het trefpunt van ‘geloof’ en ‘werkelijkheid’. Dat kan in de kerk maar ook thuis of anderszins waar we elkaar ook maar kunnen ontmoeten.
Niet meer ‘alleen’ om God te aanbidden bij elkaar komen:
12. Ook bij elkaar komen om de zorg van een ‘wordende toekomstige samenleving’, om daar nieuwe positieve vorming of invulling aan te geven. Daarvoor hebben wij als mensen met een actief geloof, de woorden en de raadgevingen van Christus, waaraan wij via onze cultuur zijn verbonden, in huis. ‘Zijn’ wijsheid en raadgevingen kunnen wij generaties lang blijven doorgeven aan elkaar, en aan onze jeugd tot welzijn van iedereen.
Anthoon Lucas Budel
22 oktober 2018
Nijmegen