Over het 'Krachtveld' van de Liefde ...

 

Onder de hoede van een alom aanwezige liefdes-levens-energie komt de waarheid van ons leven aan het licht. Wij kunnen ons leven ‘wijden’, ondanks de bedreigingen van het wereldse leven. Ondanks de valkuilen van onwaarachtig gedrag, waardoor wij dagelijks beïnvloed worden. [Zie kringlopen van liefde en kringlopen van onvermogen]

Omwille van de liefde, die voor iedereen beschikbaar is, richt ik het licht van mijn kritische gedachten op de beloften van een ‘gunnende’ eeuwigdurende liefdes-levens-energie, dat mensen samenbindt door haar alom aanwezige bindende karakter in klank, kleur en geur van het ‘krachtveld’ om de natuur waarin liefde werkzaam is.    

Goed en Kwaad.

Goed en kwaad heeft het leven getekend. Eeuw na eeuw is aan rechtvaardigheid tekort gedaan. Eeuw na eeuw heeft onrecht steeds weer opnieuw de kop opgestoken. Wat nog aan Goddelijke rechtschapenheid is overgebleven in ons, kunnen wij nog steeds inzetten om ‘opnieuw’ de wereld te binvloeden vanuit een ‘gedeelde’ verantwoordelijkheid in gemeenschappelijke ontmoetingen.

In het ‘visioen van liefde’ van de San-Salvatorgemeenschap las ik de hierna volgende tekst, enigszins aangepast:

Visioenen van Liefde willen wij ‘werkelijkheid’ laten worden:

Waar hart en ziel verenigd zijn, waar mens met natuur verbonden is, daar willen mensen elkaar ontmoeten, in het anders en zichzelf zijn.

Visioenen van Liefde willen wij ‘werkelijkheid’ laten worden:

        Waar lichaam en geest één zijn in vreugde en verdriet, en zij mensen tot

dansen aanzet, daar waar muziek de ziel beroert, en kunst de harten treft,

daar is de mens volledig aanwezig.

Visioenen van Liefde willen wij ‘werkelijkheid’ laten worden”

Waar hoofd en hart samengaan, lijden om verlichting vraagt, onrecht om een oordeel vraagt en vertrouwen het van angst overwint …

Daar willen wij ‘visioenen van liefde’ werkelijkheid laten worden.

Waar het bestaan ons leven raakt, willen wij, staande in de wereld die ons omringt, elkaar de hand reiken, met het verlangen dat jong en oud mee blijven doen, omdat liefde samenbindt.

Net als Martin Buber wil ik zeggen en blijven herhalen;

Het is geen leer, wat hier wordt aangeboden, het wijst op iets, op een werkelijkheid in ons bestaan, wat velen niet zien of niet willen zien.

De tekst wil jou bij de hand nemen om te kunnen laten zien, hoe het is, wat je ervaart als je met andere ogen kijkt, naar, wat zovelen al normaal zijn gaan vinden in onze samenleving. Wat er gebeurt met mensen die door het geweld in de media stuurloos geraken.

Kan een biddende gemeenschap een positieve rol spelen in onze samenleving van vandaag de dag?

Ik denk van wel, in de voorbije eeuwen zijn er vele mensen ons voorgegaan die daarin voorbeelden van hebben laten zien, enkelen van hen zou ik hier willen noemen: Teilhard de Chardin, Titus Brandsma, Gandhi, Martin Luther King, Nelson Mandela e. a.

Zij kunnen gerust volgelingen van Christus genoemd worden op topniveau, zij hebben ons laten zien hoe mensheid opnieuw aangestuurd kan worden, middels overtuiging en daadkracht. Zij roepen ons op om uit onze biddende houding op te staan, om samen hand in hand te gaan, en niet enkel alleen God of ‘Godheid’ eren, maar ook de geschapen werkelijkheid, waarin ‘mensheid’ een onderdeel van is.

De vraag is dan niet of gebed en geloofsgemeenschappen nog toekomst hebben, maar de vraag is, hoe gaan wij die geloofsgemeenschappen laten aansluiten aan de ‘moderniteit’ van vandaag, met de realiteit van een toekomst die niet meer af te remmen is. Hand in hand onze morele krachten bundelen in een ‘saamhorigheid’ die het volgen van Christus zijn; weg, waarheid en ‘navolgenswaardig’ leven, eer aan doet.  

 

Over ‘mensheid’ en ‘menswording’:

Menswording:

Betekenis van ‘menswording’ door de inzichten van Pierre Teilhard de Chardin.

Teilhard gaat niet zozeer uit van een geloofsovertuiging van de mens, maar meer nog van de samenwerkingsverbanden van ‘alle’ mensen die in het mensdom aanwezig zijn. Hij ziet de ‘mensheid’ als een uitdijende massa van in vrijheid denkende geesten. In latere tijden ontstond de grotere diversiteit aan opvattingen en geloofsrichtingen. Teilhard denkt dat de evolutie de mensheid dwingt tot een samenkomen, tot aan wat hij het punt Omega noemt.

Pierre Teilhard de Chardin geb. op 1 mei 1881-1955 was een Franse paleontoloog, priester Jezuïet en theoloog. Hij heeft ons belangrijk wetenschappelijk werk nagelaten, terwijl hij niet afweek van zijn christelijke overtuiging dat Christus zijn weg, waarheid en voorbeeld was.

Hij zei; nimmer ben ik zozeer priester geweest als thans, opgenomen en overstroomd door de pijn en het bloed van generaties (wereldoorlog 1914-1918), nooit zo actief geweest als rechtstreeks in de lijn van mijn roeping.

Teilhard is tot zijn dood trouw gebleven aan zijn roeping als priester en man van de wetenschap, terwijl zijn geschriften door zijn kerk en superieuren in de ban werden gedaan.

 

“OVER HET KRACHTVELD VAN HET GELOOF”

Vanuit de bovenstaande studie heb ik het volgende epistel samengesteld, omdat het een goed overzicht geeft over wat met het ‘krachtveld van geloven’ wordt bedoeld.

Teilhard de Chardin heeft ons een mooie studie nagelaten; Energie Humaine. Ouvres 1939, waarin hij het heeft over; “Liefde” de meest mysterieuze energie, die de mens te lang heeft veronachtzaamd. Zie Liefde ...